Monday, December 26, 2011

ေအာင္္သိဒိၶ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း သို႔ ကြန္ပ်ဴတာလွဴဒါန္းၿခင္း အလွဴ ႏိႈးေဆာ္လႊာ ! (07-01-2011)




မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ ...

ကြ်န္ေတာ္တို႕ Mysuboo Fan Club သည္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၇)ရက္ေန႔ (စေနေန႕)တြင္ ပဲခူးတိုင္း၊ အင္းတေကာ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း၊ အလိုင္နီေက်းရြာ႐ွိ ေအာင္္သိဒိၶ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းတြင္ တစ္ထပ္ စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္ အသစ္ ဖြင့္ပြဲတစ္ႏွစ္ၿပည့္အခမ္းအနား၊ ပညာရည္ထူးခြ်န္ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနား၊ ႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀) ေက်ာ္ ၾကာၿပီၿဖစ္ေသာ ေအာင္သိႏိၵေစတီေတာ္အား ေရႊသကၠန္း ကပ္လွဴပူေဇာ္ၿခင္း အစီအစဥ္၊ ေအာင္သိႏိၵဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမွ ဆရာ၊ ဆရာမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား အား ေႏြရာသီ ကြန္ပ်ဴတာ Traning ေပးရန္အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာ (၃) စံု လွဴဒါန္းၿခင္းအၿပင္၊ လွဴဒါန္းထားေသာ စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္အား ေဆးၿပန္လည္သုပ္ၿခင္း ႏွင့္ Suboo Multi Social Network ၏  (၄)ႏွစ္ၿပည့္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္အၿဖစ္ ဂီတတံခါးေလးမွ ဆု၇ ကေလးမ်ား၏ Child Music Concert, ေဆးေရာင္စံု သီးေလးသီး လက္ဆင့္ကမ္းလူငယ္အဖြဲ႕ၿဖစ္သည့္ စုဗူးအၿငိမ့္ မွ ၿပဇာတ္ႏွင့္အၿငိမ့္တို႔ကိုေဖ်ာ္ေၿဖမည္ၿဖစ္ပါသည္္။

ထုိေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေနၿဖင့္ မိမိတတ္အားသေလာက္ ထိုအလွဴပြဲေလးအတြက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းၾကပါရန္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္။

ယခုလက္ရွိတြင္ ေအာင္သိႏိၶ ေစတီေတာ္အတြက္ ေရႊသကၠန္းကပ္လွဴမည့္ အလွဴ႔ရွင္မ်ား လက္ခံရရွိၿပီးၿဖစ္သည့္ အတြက္ လွဴဒါန္းရန္ လ်ာထားသည့္ လွဴဒါန္းႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေအာက္တြင္ေဖာ္ၿပေပးထားပါသည္။

စဥ္
အေၾကာင္းအရာ
အေရအတြက္
ခန္႔မွန္းတန္ဖိုး
စုစုေပါင္းတန္ဖိုး
မွတ္ခ်က္
ပညာသင္ထူးခၽြန္ဆု
၂၅
၅၀၀၀
၁၂၅,၀၀၀
မူလတန္း မွ အဌမတန္းထိ
ကြန္ပ်ဴတာ
၂၇၀,၀၀၀
၈၁၀,၀၀၀
-
စာသင္ေက်ာင္းမြမ္းမံ
၁၂၀,၀၀၀
၁၂၀,၀၀၀
-
ေန႔ဆြမ္း
၁၀၀,၀၀၀
၁၀၀,၀၀၀
သံယာေတာ္ ႏွင့္ ဧည့္သည္ ၆၀ အတြက္
ေဆး၀ါးမ်ား
-
-
-
-
ေငြပေဒသာပင္
-
-
-
-
စုစုေပါင္းတန္ဖိုး
က်ပ္ - ၁,၁၅၅,၀၀၀

၁) ပညာသင္ထူးခၽြန္ဆု
ပညာသင္ထူးခၽြန္ဆု အေနၿဖင့္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေနၿဖင့္ မိမိႏိုင္သည့္ ဆုအေ၇အတြက္အလိုက္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ပညာသင္ထူးခၽြန္ဆု တြင္ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ ဆုတံဆိပ္ မ်ားႏွင့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္း တစ္ခုပါ၀င္ပါသည္။

၂) ကြန္ပ်ဴတာ
ကြန္ပ်ဴတာလွဴဒါန္းၿခင္းတြင္လည္း မိတ္ေဆြမ်ား ႏွင့္ အလွဴ႔ရွင္မ်ား တတ္ႏိုင္သည့္ပမာဏ ထည့္သြင္းလွဴဒါန္းေစခ်င္ပါသည္။ ဒါ့အၿပင္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း၊ အလွဴ႕ရွင္မ်ားအေနၿဖင့္ မိမိတို႔အိမ္တြင္ မသံုးေတာ့သည့္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ား (သို႔) အသံုး၀င္ေသးသည့္ ကြန္ပ်ဴတာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားအား လွဴဒါန္းလိုပါက လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ မ်ားလွဴဒါန္း ရၿခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အလိုင္နီရွီ ကေလးငယ္မ်ား ေႏြရာသီတြင္ ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းအၿပင္၊ နည္းပညာႏွင့္ ထိေတြ႔မႈရွိေစရန္ အၿမင္က်ယ္ေစ၇န္ ရည္ရြယ္၍ လွဴဒါန္းရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္အတြင္း ကြန္ပ်ဴတာ (၈) လံုး (သို႔) (၁၀) လံုးအထိ ထားရွိသင္ၾကားေပးႏိုင္ရန္ စုဗူးအေနၿဖင့္ ရည္မွန္းထားရွီပါသည္။
ကၽြန္ပ်ဴတာ အေၿခခံ ထရိန္နင္ ေပးၿခင္းကို ဇန္န၀ါရီလ (၁၄) ရက္မွ စတင္၍ တစ္ပတ္လွ်င္ (၂) ရက္ ေက်ာင္း၇ွိ ဆရာ/မ မ်ားႏွင့္ ဘုန္းဘုန္းမ်ား အား သင္ၾကားေပးမည္ၿဖစ္ပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ထရိန္နင္ Course အတြက္ မႏၱာေလးစုဗူး အသင္းမွ Admin တစ္ေယာက္ၿဖစ္သူ ကိုေနလင္း (ေစတန္) မွ ပံ့ပိုးေပးထားၿပီးၿဖစ္ပါသည္။  

၃) စာသင္ေက်ာင္းၿပန္လည္မြမ္းမံ
စာသင္ေက်ာင္းၿပန္လည္ မြမ္းမံၿခင္းတြင္ အဓိက စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆးၿပန္လည္သုပ္ၿခင္း ႏွင့္ ပ်က္စီးယိုးယြင္းေနေသာ ခံုမ်ား ႏွင့္ မွန္ကြဲေနသာ ၿပတင္းေပါက္မ်ား ရွိပါက ၿပန္လည္မြမ္းမံရန္အတြက္ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွင့္ အလွဴ႔ရွင္မ်ား ပါ၀င္လွဴဒါးႏိုင္ပါသည္။

၄) ေန႔ဆြမ္း
ထိုေန႔တြင္ ေက်ာင္း၇ွိ သံယာေတာ္မ်ားနွင့္ ကိုရင္မ်ားအား ေန႔ဆြမ္းကပ္လွူဒါန္း မွာၿဖစ္သည့္အတြက္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေနၿဖင့္ ေန႔ဆြမ္းပါ၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္သလို သကၠန္း ႏွင့္ သံယာအသံုး အေဆာင္ပစၥည္းမ်ားပါ၀င္ လွူဒါန္းႏိုင္ပါသည္။

၅) ေဆး၀ါးမ်ား
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား အေနၿဖင့္ ဗမာေဆး ၊ အဂၤလိပ္ေဆး အစရွိသည့္ ေဆး၀ါးမ်ားကိုလည္း မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀ယ္ယူလာ၍ ေက်ာင္း၏ ေဆးေပးစင္ တြင္ထည့္၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ေအာင္သိႏၶိေက်ာင္းရွိ ေဆး၀ါးမ်ားအား စုဗူးမွ အၿမဲ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း ေပးေနသည့္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီၿဖစ္သည္။ လွဴဒါန္းထားေသာ  ေဆး၀ါးမ်ားသည္ ေက်ာင္းရွိကေလးမ်ားအတြက္ပင္ မဟုတ္ အလိုင္နီေက်းရြာ တစ္ခုလံုး
အားကုိးအားထားၿပဳေနၿခင္းၿဖစ္သည္ၿဖင့္ ေဆး၀ါးမ်ား မၾကာခဏပ်က္လတ္တတ္သည္ အထိရွိပါသည္။

၆) ေငြပေဒသာပင္
ေအာင္သိႏိၶဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း ထာ၀ရ ေငြပေဒသာပင္အတြက္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား အေနၿဖင့္ အလိုင္နီေက်ာင္း တြင္ ပါ၀င္ထည့္၀င္ႏိုင္ပါသည္။ ထာ၀ရေငြပေဒသာပင္အတြက္ စုဗူးမွ သိန္း (၃၀) ႏွင့္ အလို္င္နီေက်းရြာ စုစုေပါင္းမွ လွဴဒါန္း ထည့္၀င္ေငြ (၁၆) သိန္း ေက်ာ္ခန္႔ ရရွိေနၿပီၿဖစ္ပါသည္။ ထာ၀ရေငြပေဒသာပင္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေအာင္သိႏိၶဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္း ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္ေရး ႏွင့္ ေက်ာင္းစာသင္ေဆာင္မ်ား တစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ၿပန္လည္ၿပဳၿပင္ မြမ္းမံရန္ ႏွင့္ ေက်ာင္းရွိ ကေလးမ်ား ပညာေရးအတြက္ ေရရွည္ရည္ရြယ္၍ ထာ၀ရေငြပေဒသာပင္ စိုက္ထူထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
သို႔ပါ၍ အထက္ပါ လွဴဒါန္းႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ မ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင့္ အလွဴ႔ရွင္မ်ား ထည့္၀င္ လွဴဒါန္း ႏိုင္ရန္ ထပ္မံ တိုက္တြန္း ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္
၁) ကုိစိုင္းေနာင္ - junesai21@gmail.com – Tel : 09-73106054
၂) မစုလဲ့  - blesses.god@gmail.com – Tel : 09-73067994
၃) ကုိသားခ်ိဳ - ayarwadikolay@gmail.com – Tel : 09-49207066
၄) ကိုသူရႆ၀ါ - thurathawah.ptk@gmail.com
၅) ကိုစိုးမိုး - soedawarat@gmail.com

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင့္ အလွဴ႔ရွင္မ်ား အေနၿဖင့္ ဇန္န၀ါရီလ (၇) ရက္ေန႔ (စေနေန႔)တြင္ လိုက္ပါလွဴဒါန္းလိုပါက ကားစီစဥ္ရန္အတြက္ လိုက္ပါမည့္သူ စာရင္းအား junesai21@gmail.com (ကိုစိုင္းေနာင္) ထံ သို႔ အီးေမး ပို႔၍ စာရင္းေပးပို႔ေစခ်င္ပါသည္။ ထိုေနာက္ လိုက္ပါလွဴဒါန္းလိုသူမ်ား သတိၿပဳရန္မွာ စေနေန႔ မနက္တြင္ သြား၍ တနဂၤေႏြေန႔ မနက္မွသာ ရန္ကုန္ သို႔ ၿပန္လည္ေရာက္ရွိမည္ၿဖစ္ပါသည္။

အခ်ိန္ ႏွင့္ စုရပ္
ေနရာ - ေၿမနီကုန္း (လာရိႈးကင္း) ကဖီးဆိုင္
အခ်ိန္ - မနက္ (၈:၃၀) ခဲြတြင္ စတင္ထြက္ခြာမည္
ေန႔စြဲ - ၇.၀၁.၂၀၁၂ (စေနေန႔)
မွတ္ခ်က္။  တစ္ရက္ခရီးၿဖစ္သည့္အတြက္၊ ပဲခူးအလိုင္နီေက်ာင္းတြင္ ညအိပ္မည္ၿဖစ္သည္။
အနာဂတ္ကေလးမ်ားအတြက္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔အားလံုး က်မ္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံေပးမႈ၊ ပညာေရး ၿမင့္တင္ေပးမႈ မ်ားၿဖင့္ ကေလးေတြ၏ အနာဂတ္အားလွပေအာင္ ကူညီၾကပါစို႕။


--
Thanks & Best Regrads

   

Suboo (Multi Social Network) + M51A Group
No (159)၊ 48 St (Upper Block)၊ Botataung၊ Yangon။
Ph: 09-8640206, 09 - 73106054,09 - 73067994
Skype : mysuboofanclub
Email : junesai21@gmail.com
www.mysuboofanclub.com
www.m51a.com
www.entervillage.com
www.subootimes.com (Online TV Channel) 



Tuesday, December 20, 2011

မယ္တင္ႏွင့္ သူ၏ အလြဲမ်ား (၂): မုန္႔ဆီေက်ာ္

ဒီေန႔ေတာ့့ မယ္တင့္ဆီကို ေစာေစာစီးစီးသြားမယ္ေလ ဆိုျပီး ေစာထြက္လာပါတယ္ ကားကေစာင့္လိုက္ရတဲ့
အေစာင့္..။ေျပာကိုမေျပာခ်င္ဘူး..။ အင္း မေျပာခ်င္လို႔လဲ မျဖစ္ေသးပါဘူး..။
အခု မွ ႏွစ္ေၾကာင္းေရးရေသးတယ္..။ ဆက္ေရးဦးမွပါ..။
အဲ.. အဲ့လိုကားက ေစာင့္ရတဲ့အထဲကို ရတဲ့ကားကလဲ ဟိုမွတ္တိုင္ အီေလးဆြဲျပီးရပ္လိုက္ ဒီမွတ္တိုင္
 မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေက်ာက္ခ်လိုက္နဲ႔ မျပီးေတာ့ဘူး..။
အမယ္ တျဗဲျဗဲနဲ႔ အခုထြက္မလို ေတာ္ၾကာထြက္မလိုက လုပ္ျပေသးတာ..။
ဒီလိုနဲ႔ တကၠဆီနဲ႔ သြားရင္ ငါးမိနစ္ ေျခာက္မိနစ္ ေမာင္းရမယ့္ခရီးကို ကပ္ေစးနဲ႔ျပီး လိုင္းကားစီးလိုက္တာ
 မိနစ္ အစိတ္ ေက်ာ္ေက်ာ္နာရီ၀က္ နီးနီးၾကာမွေရာက္ တယ္..။
မယံုမရွိနဲ႕..။ သြားျပီ..။ မယ္တင္ေတာ့ တင္းေနေလာက္ျပီ..။ တင္းေနေတာ့ ေလွ်ာ့ေပါ့..။ အဲ.. ေခ်ာ့ေပါ့..။
 ကားေပၚကဆင္း ျပီး သူတို႔ လမ္းထိတ္က ဖုန္းဆိုင္ကေန ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္တယ္..။
ေတာ္ေသးတယ္ ..။ သူကလဲ မအားေသးလို႕ ထြက္မလာေသးဘူး..။
ကိုယ္ကေတာင္ ျပန္ေစာင့္လိုက္ရေသးတယ္..။ ဒါေပမယ့္ တင္းေနလို႕

ေလွ်ာ့ရတာနဲ႔စာရင္ေတာ္ပါေသးတယ္..။ အယ္.. ေခ်ာ့မယ္ေျပာပါတယ္..။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုး  ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မယ္တင္နဲ႔ ေတြ႔တဲ့ အခန္းကိုေရာက္ျပီခင္ဗ်ာ..။
ႏွစ္ေယာက္ သား ကားဂိတ္ဘက္ကိုျပန္လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္..။  မယ္တင္ရယ္ေလ..။
စေတြ႕ကတည္းက ေျပာလာတဲ့ စကား က nonstop ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့မယ္ မျပီးေသးဘူး..။
ခါတိုင္းလို ေရဘူးေလးေထာင္ျပျပီး သတိေပးရေအာင္ကလဲ ေရဘူးကမပါဘူး..။
မ်ိဳးၾကီးလိုသာ "နားနားျပီးေျပာေမာမယ္"လို႔ ပလိန္းၾကီး ေအာ္ဆိုလိုက္ရရင္ ေကာင္းမလား..။
 မျဖစ္ေသးပါဘူး..။ သူက အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ "လက္သီးၾကိဳက္လား လက္၀ါးၾကိဳက္လား
 ၾကိဳက္ရာကိုေရြးစမ္းကိုယ့္လူ" ဆို ဒုကၡပဲ..။

အဲ့လိုျဖစ္ေနတုန္းမွာ ကယ္တင္ရွင္ေတြ႕တာပဲ..။ လမ္းေဘးမွာ ေရာင္းေနတဲ့ အေၾကာ္ဆိုင္..။
အေၾကာ္သည္ အစ္ကိုၾကီးမ်က္ႏွာၾကည့္ရတာေတာင္ မိုးမင္းဇာတ္ထဲက သၾကားမင္းၾကီးနဲ႔တူသလိုပဲ..။
ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာ နား၀ကို တက္ေဆာင့္ပံုရတယ္..။
အေၾကာ္သည္ေယာင္ေဆာင္ျပီး လာကယ္တင္တာ..။
မယ္တင္႕ရဲ႕ ႏုတ္ခမ္း အစံုက တိတ္ဆိတ္သြားတယ္..။ သူ႔မ်က္နက္၀န္း ႏွစ္စံုက မုန္႔ဆီေၾကာ္ ႏွစ္ခ်ပ္ ဆီေတြ
 ရြဲေနသလို အေရာင္ေတြလက္သြားတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္က အခြင့္အေရးကို အမိအရ ယူလိုက္တယ္ "အေၾကာ္စားမွာလား.. " ..။ သူက "အင္း"တဲ့ ..။
ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာ္ဒယ္အိုးေဘးထိုင္ေနတဲ့ သၾကားမင္းၾကီးကို လွမ္းေမးလိုက္တယ္.. အစ္ကို
မုန္႔ဆီေက်ာ္တစ္ခုဘယ္ေလာက္လဲ လို႕ ..။ သၾကားမင္းၾကီးက ဒယ္အိုးထဲကို မုန္႔ႏွစ္ေတြ တရွဲရွဲ
ပစ္ထည့္ရင္ ျပန္ေျပာတယ္..။ "တစ္ရာညီေလး"..။ မယ္တင့္ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့
အေၾကြေတြႏွိုက္ျပီးရွာေနသည္..။ ေတြ႕ ပံုမရ ..။ သၾကားမင္းၾကီးေဘးက အေၾကာ္ထည့္ေပးတဲ့
သုဇာတာလား သုဇိတာ လားမသိတဲ့ အစ္မၾကီးက..။
 "ဘယ္ႏွစ္ခုယူမွာလဲ ညီမေလး"တဲ့..။ သူက ငါးရာတန္ေလးတစ္ရြက္ ထုတ္လိုက္ျပီး..။
"သံုးခု .. သံုးခုကို ငါးရာ ထားလိုက္"

ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ ဦးမာဃရယ္ သုဇာတာ ရယ္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး
ဘာေျပာရမယ္မွန္းကို မသိေတာ့ဘူး..။ မသုဇာတာ ကေတာ့ "မဟုတ္ဘူးေလ ညီမေလးရဲ့"..။ကၽြန္ေတာ္
 ေတာ္ေတာ္ေလးထိန္းပါေသးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကရယ္ရင္ အသံျဗဲၾကီးနဲ႔ ခုႏွစ္ျမိဳ႕ၾကား
 ရွစ္ျမိဳ႕ၾကားရယ္တာ..။ မရယ္ပဲေနျပီ ငါးရာဖိုးသံုးခုပဲ ထားလိုက္ပါ မသုဇာတာ ရယ္လို႔ပဲ
 ၀င္ေျပာေပးလိုက္ရမလား..။ ဒီတစ္ခါလဲ သၾကားမင္းၾကီးပဲ ၀င္ကယ္တင္လိုက္တာပါပဲ..။
သူကစျပီး ျဗဲကနဲ ရယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေအာင့္ထားတာေတြ လြတ္ခ်လိုက္တယ္..။
"ဟားဟားဟား ..ျဗဲ"
တစ္ခုတစ္ရာတန္ မုန္႔ဆီေက်ာ္ကို ငါးရာဖိုးသံုးခု ေလသံမာမာ နဲ႔ ဆစ္ပစ္လိုက္တာေနာ္..။
သူက လွည့္ျပီးေမးေသးတယ္..။
"ဘာရယ္တာလဲ.." တဲ့..။
"ဟားဟား ျဗဲ"..
"ဘာရယ္တာလဲ လို႕ဆို"
"ဟားဟား ျဗဲ.."
အဲ့ဒီေန႔က မယ္တင္တစ္ေယာက္ ရွက္ရမ္းရမ္းျပီး မုန္႔ဆီေက်ာ္ငါးရာဖိုးလံုး ယူလိုက္ပါတယ္..။
ကံဆိုးတာက ကၽြန္ေတာ္ပါ..။ ငါးရာဖိုး  မုန္႔ဆီေက်ာ္ငါးခုကို အကုန္ကၽြန္ေတာ့္တစ္ေယာက္ထဲ
 စားခိုင္းပါတယ္..။ "မကုန္ရင္ မေခၚဘူး"တဲ့..။ "ေနာက္ကိုရယ္ခ်င္ဦး" တဲ့..။
"ဟားဟားဟား ျဗဲ" ေျပာရင္းနဲ႔ ရယ္ခ်င္လာလို႔ပါ..။ မယ္တင့္ကို ျပန္မေျပာၾကနဲ႔ေနာ္..။
မုန္႔ဆီေက်ာ္က အီတယ္ဗ်..။

Sunday, December 18, 2011

ဒီနားနဲ႔ေတာ့…


“အေမ ကၽြန္ေတာ့္ နားက ေကာင္းေကာင္းမၾကားရေတာ့ဘူး အေမ”
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို အလန္႔တၾကား ေျပာျပလိုက္သည္။ အေမက ထံုးစံအတိုင္း စိတ္ပူေပမယ့္ ဆူလိုက္ေသးသည္..။
“ေအး နင့္ကို ငါေျပာတယ္ေလ ဆင္ျခင္ေနပါလို႕ မနက္ျဖန္ မေကြးကိုသြားျပီး နားဆရာ၀န္နဲ႔ျပမယ္”
အင္း .. မ်က္စိနားနာေခါင္း ဆရာ၀န္နဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ၾကားရေလာက္ပါရဲ႕..
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ အေမ ေဆးခန္းသြားျပၾကတယ္ေပါ့.. ဆရာ၀န္က သူ႕ရဲ႕ပစၥည္းကိရိယာေလးေတြနဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ျပီ
“မင္းရဲ႕ညာဖက္နားစည္က လံုး၀နည္းပါးကို မရွိေတာ့ဘူး… နည္းနည္းေလးပဲ က်န္ေတာ့္တယ္”
“ဘယ္ေလာက္နည္းနည္းလဲဆရာ”
“အင္း နာရီလက္တံနဲ႕ေျပာရရင္ ၁၅ မိနစ္ စာေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ ၄၅ မိနစ္ေလာက္က မရွိေတာ့ဘူး”
“ဗ်ာ…။”
 -*-*--*-*-*-*-*-*- 
အဲ့ဒီတုန္းက ဆယ္တန္းေျဖအျပီး သၾကၤန္ဗ်..။ ဆယ္တန္းအျပီးဆိုေတာ့ ကဲလို႕ကလဲေကာင္း မႏၱေလးတစ္ခြင္ ျပဲျပဲစင္ဆိုပါေတာ့..။ မနက္ကို ဆိုင္ကယ္ နဲ႔ လည္လိုက္ ညေနပိုင္းက် ကားနဲ႔လည္လိုက္နဲ႔..။ ဒီလိုနဲ႔ အၾကတ္ေန႔ ကိုေရာက္ေရာ..။ ေရွ႕ရက္ေတြ တုန္းက အတိုင္းဆို မနက္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ စုုျပီး ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးစီနဲ႔ ကဲၾကမွာ..။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တစ္ေကာင္မွ မအားၾကေတာ့ဘးူ..။ (ေဘာ္ဒါ အကန္႕ ကေန ေဆာ္အထာ အကန္႕ ကို ခပ္ပါးပါးေလး ေျပာင္းသြားၾကျပီ.. တိုက္ဆိုင္မႈရွိရင္ ခြင့္လႊတ္) အားတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း အက်ေန႔မွာ ေရွ႕မၾကည့္ေနာက္မၾကည့္ ကဲထားလို႕ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ မလည္ႏိုင္ေတာ့ဘုူး..။ ကားနဲ႔ မနက္ထဲကလိုက္မယ္တဲ့..။ ကဲ ဒီလိုဆိုေတာ့ လည္း ကားနဲ႔ေပါ့..။ မနက္ပိုင္းကၽြန္ေတာ္တို႕ လိုက္ေနက်မဟုတ္ေတာ့ ကားေပၚမွာက လူအျပည့္..။
ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူး..။ ေယာကၤ်ားေလးေတြပဲ ေဘးကတြယ္လိုက္ ေနာက္မွီးမွာထိုင္လိုက္ ေရွ႕ စက္ဖံုးေပၚေရာက္လိုက္နဲ႔ လိုက္သြားၾကတယ္..။
မ႑ပ္ေရွ႕ေရာက္ရင္ ဆင္းကလိုက္ .. ကားထြက္ရင္ျပန္ေျပးတက္လုိက္ေပါ့..။
မ႑ပ္ေတြကလည္း မီးသတ္ပိုက္ေတြ အျပံဳလိုက္နဲ႕ ဆိုးလိုက္တာ..။
အမယ္ ေဖာ္ျမဴလာရွိတယ္ဗ်..။ မီးသတ္ပိုက္ကိုေကာင္မေလးေတြကိုင္ရင္ ေကာင္မေလးအခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာကို ထိုးတယ္..။ ေယာကၤ်ားေလးေတြကိုင္ရင္ ေယာကၤ်ားေလးခ်င္း မ်က္ခြက္ကိုထိုးတယ္..။ မီးသတ္ပိုက္နဲ႔..။
မ႑ပ္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ အဲ့ဒီမ်က္ခြက္ထိုးတဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ေတြ႕တာပဲ.. ။ ဒင္းတို႔က မိန္းကေလးေတြက်ေတာ့ မ်က္ႏွာမပက္ဘူး..။ တစ္ျခားပက္ခ်င္တဲ့ဟာ ပက္တာ..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က်ေတာ့ မ်က္ႏွာျပီးရင ္မ်က္ခြက္.. မ်က္ခြက္ျပီးျပီရင္ ေခါင္းပဲ..။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကားဆရာလဲ ျမန္ျမန္ေမာင္းေျပးတယ္..။ ေအာက္မွာ ဆင္းကေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လဲ ကားေနာက္ကိုေျပးတြယ္တဲ့လူကတြယ္ ကားေဘးကို ကုတ္တက္တဲ့သူကတက္နဲ႔..။ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကားေဘးကို အတက္ မ႑ပ္ဘက္ကေန တက္မိရက္သားျဖစ္သြားတယ္..။ မ႑ပ္ေပၚက ႏြားမ်ားကလဲ (ေဆာရီးဗ်ာ.. စိတ္တိုလို႕) မ်က္ခြက္ခ်ည္းပဲထိုးတာ..။ အဲ့ဒါ ေရမြန္းတာနဲ႔ ေခါင္းကို အလွည့္.. နားထဲ ကို ျဗန္းကနဲ ေျပး၀င္တာပဲ …။ နားထဲ သံရိုက္ထည့္လိုက္သလိုခံစားလိုက္ရတယ္ .. ။ နားထဲက ေန အရည္အပူေတြ ထြက္က်လာတာခံစားလိုက္ရတယ္..။ ေသြးေတြလားမသိဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ အလန္႕တၾကားလက္နဲ႔ သုတ္ျပီးၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ေရေတြ.. ။ ခဏပါပဲ နာတာ ျပီးေတာ့ ဆက္ကဲတာပဲ..။ အဲ ညမွ ေသေတာ့တာပဲ..။ မ်က္ႏွာ ညာဘက္တစ္ျခမ္းလံုးေရာက္ကိုင္းျပီး ပါးစပ္ေတာင္မဟႏိုင္ဘူး..။ ထမင္းစားဖို႕ေတာ့ ေ၀းေရာ.. ။ ငတ္ေလ မ႑ပ္ေပၚက ငနာေတြကို စိတ္တိုေလပဲ..။ ေနာက္ဆံုးမေနႏိုင္ေတာ့ ၈၁ လမ္းက နားေဆးခန္းကိုေျပးရတယ္.. ။ ဆရာ၀န္က ေသျခာစစ္ေဆးၾကည့္ျပီး ေျပာျပတယ္
“နည္းနည္းေလး ေပါက္သြားတာပါ..။ ေလးပံုပံုရင္ တစ္ပံုေလာက္ျပဲသြားတယ္.. ။ ဒါေပမယ့္စိတ္မပူပါနဲ႔ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း ေနရင္ အဲ့ဒီဒဏ္ရာေလာက္က သူ႕ ဟာသူ ျပန္ျပည့္သြားမွာပါ..”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ.. ဘာေတြေဆာင္ရေရွာင္ရမလဲ ဆရာ”
“အခုနာေနတာအတြက္ေတာ့ ေဆးထိုးေပးလိုက္မယ္. ျပီးေတာ့ ဒီေဆးေတြကို ကုန္ေအာင္ေသာက္ျပးီရင္ သက္သာသြားလိမ့္မယ္..
နားစည္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ၆ လ အတြင္း ဆိုင္ကယ္ မစီးရဘူး.. ေရမကူးရဘူး ႏွစ္ခုပဲေနာ္.. မွတ္မိလား..”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ..”
ဟဲဟဲ.. ျမန္မာပီပီ အနာလဲ သက္သာေရာ ဆရာ၀န္ေျပာတာ ေမ့ေရာ..။ ဆိုင္ကယ္မစီးရဘူးဟုတ္လား..။ ဆယ္တန္းျပီးျပီဆိုေတာ့ အိမ္ကို ဆိုင္ကယ္ပူဆာတယ္..။ အဲ့ဒီတုန္းက အေဖ က ေညာင္ေရႊမွာ တာ၀န္က်တာေပ့ါ.. ေညာင္ေရႊကလား ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းက အင္းေလးအိုင္ ရွိတဲ့ျမိဳ႕ေပါ့..။ အိမ္ကလဲ ဆရာ၀န္ျပခဲ့တာမွ မသိတာ ၀ယ္ေပးတာေပါ့.. ။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ အၾကိဳက္ပဲ အိမ္ကို မျပန္ေတာ့ဘူး..။ ျမိဳ႕ထဲတင္သြားတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္..။ ျမိဳ႕ျခားနယ္ျခားသြား လက္ဖက္ရည္ေသာက္တာမ်ိဳး.. အသိေတြဆီ တစ္အိမ္ျပီးတစ္အိမ္္သြားလည္တာမ်ိဳး.. ေနာက္ဆံုးဆိုယ္ကယ္ကို တိုက္စရာ ဆီဖိုးမရွိေတာ့မွ အိမ္ျပန္တာမ်ိဴးေလးေတြပဲလုပ္တာ ..။ ၁လခြဲ ၂လေလာက္ၾကာတယ္.. ။ ဆိုင္ကယ္ေလးကလဲ ေလမတိုးမွာ မပူရဘူး..။ YAMAHA ေလး.. ။  မႈန္ေနေအာင္ေျပးတာ..။ သတိေတာင္ရေသးေတာ့…။ ဆရာ၀န္စကားကို အဲ့လိုနားေထာင္ပစ္တာ.. ။ ဒါေပမယ့္ ေရကူးတယ္ဆိုတာတစ္ခုေတာ့ က်န္ပါေသးတယ္..။
ဘုရားေပးေပး က်မ္းေပးေပးပါ ..။ ကၽြန္ေတာ္ အင္းေလးမွာ ေရဆင္းမကူးခဲ့ပါဘူး..။ တကယ္ပါ..။ ေညာင္ေရႊကေန အေဖ ဘယ္ကို တာ၀န္ေျပာင္းရသလဲဆိုေတာ့ မေကြးတိုင္း ဟိုးအေနာက္ဖက္ ခ်င္းေတာင္ဘက္ကပ္သြားျပီ..။ ေစတုတၱရာ တဲ့ ဘုရားစူးျမိဳ႕..။ ျမိဳ႕ ဒီဘက္ထိပ္က ေန ေဆးလိပ္ေသာက္ျပီး အလ်ားလုိက္ျဖတ္ေလွ်ာက္.. ဟိုဘက္ထိပ္ေရာက္တာေတာင္ ေဆးလိပ္မကုန္ေသးဘူး..။ ကဲ..။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ အဲ့ဒီမွာ အဲ့ဒီအခ်ိန္က အၾကီးဆံုးေပါ့ ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္း မုန္းေခ်ာင္းေရေလွာင္တမံ စီမံကိန္းရွိတယ္..။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်မွ နာမည္ၾကီးမုန္းေခ်ာင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕တာပဲ..။ မုန္းေခ်ာင္းမ်ားေရစီးသန္ခ်က္ က.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ စီးလာတဲ့ကားကို တင္ျပီး မုန္းေခ်ာင္းတစ္ဖက္က ေစတုတၱရာ ကို ပို႕ေပးတဲ့ အင္ဂ်င္၂လံုးတပ္တဲ့ ေလွ(ဇက္ေခၚမွာေပါ့..) အဲ့ဒါၾကီးက ဒီဘက္က ေန ကန္႔လန္႕ျဖတ္ကူးရင္ ဟိုဘက္ကို ေအာက္ဖက္ ၂ဖာလံု ေလာက္မွာ သြားကပ္တယ္.. ဒါေတာင္စက္အားနဲ႔ ေရဆန္ကို ကန္ျပီးကူးတာေနာ္.. ။ အဲ့ေလာက္ေရစီးသန္တာ..။ အဲ့ဒီမုန္းေခ်ာင္းက်မွ ေရထဲကို သစ္ငုတ္ေတြရိုက္ျပီး ဆင္းကူးတာ..။ အင္းေလးက ေရျငိမ္လို႕..။ မုန္းေခ်ာင္းထဲကို သစ္ငုတ္ေတြကိုင္ ျပီး ဆင္းတာေတာင္ ေျခတစ္ဖက္ၾကြလိုက္ရင္ အဲ့ဒီေျခေထာက္က ေရစီးနဲ႔ လည္ျပီးပါသြားတာ..။ သူတို႕ ေျပာၾကတာကေတာ့ ေရစီးနဲ႔ပါသြားရင္ ေအာက္ဖက္ ၅မိုင္ ၆ မိုင္ေလာက္မွ ေပါေလာေလး ပုတ္ပြျပီး ျပန္ေပၚတယ္တဲ့..။ အဲလို လိမၼာေတာ့ ဒီနားစည္က ဘယ္လိုေကာင္းေတာ့မလဲ..။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အေပၚဆံုးမွာ တုန္းကေျပာခဲ့သလို.. မၾကားသလို ၾကားသလို ျဖစ္ေတာ့တာပဲ…။ မေကြးက ဆရာၾကီးက ေတာ္ေတာ္ကို ကၽြမ္းက်င္တယ္ဗ်..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေကြးေဆးရံုမွာတင္ နားစည္ အစားထိုးေပးတယ္..။ နားထင္က အေရျပားေအာက္ကေန အေမွးပါးယူျပီး.. နားစည္ ေနရာကို အစားထိုးတာတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့ေဆးျပယ္ျပီး ျပန္ႏိုးလာေတာ့ ဆရာ၀န္ၾကီးက ေဘးမွာလာအားေပးရင္း သူ႕လက္ရာကို လာၾကြားတယ္ဗ်..။
“မင္းနားစည္ကို အစားထိုးတဲ့ေနရာမွာ ဘာခ်ဳပ္ရိုးမွ သံုးမထားဘုူး..နည္းပညာ အသစ္ေပါ့.. အရင္ နားစည္ကို ဖယ္ထုတ္လိုက္တယ္.. ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီေနရာ မွာ အသားကို ဟသြားေအာင္ ပတ္ျပီးလွီးလိုက္တယ္  ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီ အဟၾကားထဲ ကို နားစည္အသစ္ ညွပ္ထည့္ေပးလိုက္တာ.. အနာက်က္တာနဲ႔ နားစည္ကို အလိုအေလွ်ာက္ဆြဲတင္းျပီးသားပဲ”
အမယ္ မိုက္တယ္ဗ် ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာင္ ဂုဏ္ယူသြားတယ္..။ ဆရာကဆက္ေျပာတယ္
“အဲ့ဒီနည္းက ငါကိုယ္တိုင္ထြင္ထားတဲ့နည္းပဲ..။ မင္းကို ပထမဆံုးစမ္းသံုးတာပဲ..”
“ဗ်ာ…”
ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလို႕ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ကလို ေရလဲမကူရဲေတာ့ပါဘူး .. အသံက်ယ္က်ယ္ေတာင္နားမေထာင္ ရဲေတာ့ဘူး..။ အဲ့လိုေတြလုပ္ေနလို႔ ကၽြန္ေတာ့္နားအေျခအေန ဆိုးသြားတယ္မထင္ပါနဲ႔ ..။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားခ်င္တာေတြ ၾကားရတဲ့အျပင္ မၾကားခ်င္တာေတြလဲ ၾကားေနရတယ္..။ အသံတစ္အားတိုးရင္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရတယ္..။ အသံနဲနဲက်ယ္ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ အူထြက္ေနတယ္..။
ဟိုေန႔ကေတာ့ မေကြးကဆရာ၀န္ၾကီးရဲ႕ (နာမည္ေမ့သြားတာေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာရယ္) ေက်းဇူးကို ထင္ထင္ရွားရွား ခံစားလိုက္ရတယ္..။ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ ေရွ႕ကအျဖတ္ ဆိုင္ထဲက အလွဖန္တီးရွင္ ကိုကိုေတြေခၚရမလား မမေတြေခၚရမလားပဲ.. အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ထိုင္ရင္ လမ္းဘက္ကိုၾကည့္ေနၾကတယ္..။ သူတို႔ကလဲ သူတို႕ဘာသာသူတို႔ေျပာတာပါ..။ ကၽြန္ေတာ့္နားက လဲ ၾကားတာပဲ..။
“ဟယ္ .. ဟိုမွာ အလန္းေလးေတာ့.. လိုက္ေျပာရေအာင္”
“အယ္ နင္လိုက္ေျပာေတာ့ ရေနဦးမယ္ ေကာင္ေလးက အသန္႔ေလးပါ”
“အမယ္ အသန္႔ေလးလဲ ၂၅၀၀၀ ပဲ ငါလိုက္ေျပာလို႔ရရင္ နင္ပုိက္ဆံေပးမလား တဲ့”
ေနာက္ဘာဆက္ေျပာေနၾကလဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မၾကားေတာ့ပါဘူး..။ ဖေနာင့္နဲ႔ တင္ပါး တစ္သားတည္းက်တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္တယ္..။
အဲ့ဒီေန႔ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကို အဲ့ဒီလမ္းထဲက ဘယ္ေတာ့ မွ မျဖတ္ေတာ့ပါဘူး..။ အခုအထိပါပဲ
ကိုယ့္နားကိုယ္ လည္း စိတ္နာတယ္..။ ဆရာ၀န္ၾကီးလဲ စိတ္နာတယ္..။

Friday, December 16, 2011

ေမွာင္လြန္းတဲ့ အလင္း

ႏွလံုးသားတစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးပါသည္..
ႏွလံုးသားတစ္ခု ေပးခဲ့ဖူးပါသည္..
ႏွလံုးသားတစ္ခုလည္း ရခဲ့ဖူးပါသည္..။
ငါ့ဘ၀မွာ အလင္းေရာင္ရွိခဲ့တယ္ဆိုရင္..
ၾကယ္စင္…
ဒါမင္းေၾကာင့္ေပါ့..။
ဘ၀အတြက္.. အလွအတြက္.. အို.. ခဏအတြက္ေတာင္..
ငါ… မင္းျပတဲ့ခရီးမွ နီးခဲ့တာပါ..။
အခုေတာ့.. မင္းဆီလွမ္းတဲ့ ခရီး..
မင္းေပးတဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔ တင္..
ငါလမ္းေပ်ာက္ခဲ့ပါျပီေကာ.. ၾကယ္စင္..။
မင္းရွိရာရယ္လို႔ အားတင္းေလွ်ာက္မိခါမွ..
မင္းနဲ႔ ေ၀းတဲ့အရပ္ ဦးလွည့္ရရွာတဲ့..
ငါ့ ရင္ခုန္သံ.. ငါ့ကံ.. နဲ႔ ငါ့ဘ၀..
ဘယ္ၾကယ္စင္ခ လို႕မွ မေတာက္ပေတာ့ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္..။
ၾကယ္စင္ေလးတစ္ပြင့္ တမ္းတဖူးပါသည္..
ၾကယ္စင္ေလးတစ္ပြင့္ ေကာက္ရဖူးပါသည္..
ၾကယ္စင္ေလးတစ္ပြင့္လည္း ေပ်ာက္ရွဖူးပါသည္..

Monday, November 21, 2011

ႏွလံုးသားမဲ့

ေပ်ာက္ရွခဲ့ျပီ ခ်စ္သူ
ေလေျပေလး တစ္ခ်က္အေ၀့မွာတင္
ငါ့ၾကယ္စင္ေတြ ေပ်ာက္ရွခဲ့ျပီ..
ေရွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္မရနဲ႔
ငါ့ညေတြအကုန္ သန္းေခါင္ယံ မွာပဲရပ္ေနၾကျပီ..
ၾကယ္စင္ေ၀းတဲ့ ငါ့ည သန္းေခါင္ယံ
အေမွာင္ဆိုတာ ေတာင္ အေမွာင္ထဲမွာ ျပန္ေပ်ာက္ေနေပ့ါ
မင္းကို ရွာေဖြဖို႔ထြက္သြားတဲ့ ငါရဲ႕ ႏွလံုသားကိုေတာင္
ငါျပန္ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူးခ်စ္္သူ
ေနပါေစေတာ့ေလ..
ငါမလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး
သူ႕ သခင္ကိုပစ္ျပီး
မင္းေနာက္ကိုေကာက္ေကာက္ပါေအာင္
လိုက္သြားတဲ့ ႏွလံုးသား အမိုက္
သူ႕ထိုက္နဲ႔ သူ႔ကံ
သူေက်နပ္သလို ခံပါေစေတာ့ေလ…။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ အေမရယ္..

အေမ..
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ အေမရယ္..
သူမ်ားေတြ အခက္ေတြ႕ေနတဲ့ ဒီေလာကဓံ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေက်ာ္ျဖတ္ျပမယ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္..
စိတ္ညစ္လြန္းမက ညစ္ေနရင္ေတာင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ဟစ္လိုက္တာနဲ႔ အားအင္အျပည့္ျပန္ျဖစ္ခဲ့တ့ဲ.. ကၽြန္ေတာ္..
ဒီေန႔ စိတ္ညစ္တာကို ေနာက္ေန႕ အကူးမခံခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္..
ကေလး ဘ၀က ငိုေနရင္းေတာင္ ျဖတ္ျပီးရယ္ျပတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္..
ရင္ဘတ္ထဲက နာတဲ့ဒဏ္ကိုေတာ့ မခံႏိုင္ဘူး.. အေမ..
ကၽြန္ေတာ္ခံစား ရတာေတြ ေျပာျပဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ပဲရွိတယ္အေမရယ္..
အခုကၽြန္ေတာ္ ေရးေနတဲ့စာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ေနတဲ့ အရာေတြကို အေမတို႕ ဖတ္ရမွာမဟုတ္ပါဘူး..
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲက ေျပာတဲ့စကား..
ရင္ထဲကနားနဲ႔ပဲ နားေထာင္ေပးပါအေမရယ္..
တစ္စံုတစ္ရာ ကို ျမတ္ႏိုးမိတဲ့ ေနရာမွာ အျပစ္ရွိတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မယူဆဖူးပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္အဲ့ဒီအျပစ္ေတြခံေနရတယ္ အေမ..
နာက်င္မႈေတြ ဒဏ္ရာေတြ ကို မျမင္ေယာင္ျပဳရင္း
ေနာက္ကြယ္က အရာတစ္ခုကို တေမ့တေမာ ေငးမိတာဟာလည္း ျမတ္ႏိုးမႈေပါ့ အေမရယ္..
သူရာအားကိုးနဲ႔ ဒဏ္ရာကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႕..
"ငါဟာ ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္မဲ့ ေယာကၤ်ားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးကြ.." လို႕ ကၽြန္ေတာ္ မာနၾကီးၾကီး မဟစ္ေၾကြး၀ံ့ပါဘူး အေမ..
ဒါေမပယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ဒီသူရာဆိုတဲ့ေဆးဟာလဲ အသံုးမ၀င္ပါဘူး..
နာက်င္စရာေတြရဲ႕ အေ၀းဆံုးကို သတၱိေၾကာင္တဲ့ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ထြက္ေျပးပုန္းေရွာင္ဖို႕..
ဟူး… ျမတ္ႏိုးမႈနဲ႔ေ၀းရာကို ဦးတည္တဲ့ ေျခလွမ္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အားမရွိဘူးအေမရယ္..
ေနာက္ဆံုးေတာ့…
ရင္ထဲက အရႈိးရာ အစင္းရာ ဗရပြနဲ႔ ႏွလံုးသား၊
ဖမ္းဆုပ္မရတဲ့ ျမတ္ႏိုးမႈနဲ႔
ဖြင့္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ သံေခ်းတက္တံခါးတစ္ခုကလြဲရင္..
ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲရယ္…

Friday, October 21, 2011

မယ္တင္ ႏွင့္ သူ၏ အလြဲမ်ား (၁) : ေကာ္ဖီခြက္ထဲကဇြန္း

အဲ့ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မယ္တင္ မယ္တင့္ စားပြဲမွာ အေခြၾကည့္ေနၾကတာဗ်..။
ၾသ မယ္တင့္စားပြဲဆိုတာ မယ္တင္တို႔ ရံုးခန္းထဲက စားပြဲကိုေျပာတာ..။
 မယ္တင္ကလား ကြန္ပ်ဴတာပရိုဂရမ္မာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဌာနနီးနားခ်င္းေပါ့..။
အေခြၾကည့္ရင္းနဲ႔  ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္လာလို႕ ဆိုျပီးသူက ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ ထေဖ်ာ္ေပးတယ္..။
ခုေလးပဲထမင္းစားျပီတာ ပန္းကန္ေတြေတာင္ ျပန္မသိမ္းရ ေသးဘူး ေနာက္တစ္မ်ိဳးထလုပ္တာ..။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း စားေနာက္က် သြားေနာက္က် နတ္ျပည္ ေရာက္ေတာ့ သူမ်ားအရင္ ဆိုေတာ့
ထမင္းကိုစားလို႔ မျပီးေသးဘူး..။ ေကာ္ဖီထဲေရေႏြးထည့္ျပီမွ ေမႊစရာ ဇြန္းကမရွိဘူး..။
က်ေနာ္ ကေတာ့ေကာ္ဖီမစ္ အထုတ္အခြံ နဲ႔ပဲေမႊလိုက္တယ္..။ ေသာက္လို့ ေကာင္းတာ မေကာင္းတာ ေကာ္ဖီ့ အပိုင္းေလ..။
 ကၽြန္ေတာ့ တာဝန္က ေသာက္ဖို့..။ မယ္တင္ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူကလဲ ထမင္းစားထားတဲ့ ဇြန္းၾကီးနဲ့
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ေမြွေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က အံ့ၾသသလို ၾကည့္ေတာ့
 “နင္ေတာင္ အခြံနဲ႔ ေမႊေသးတာ ငါကဇြန္းနဲ႔” တဲ့ ..။ သူေကာ္ဖီၾကည့္ေတာ့ ဆီေတြေတာင္ေဝ့ လို့..။
ေျပာျပီေတာ့ သူ့ေကာ္ဖီသူ မိန့္မိန့္ၾကီး ေသာက္ခ်လိုက္တယ္..။

“ဟင္ ၾကက္ဥနံ႔ၾကီး” မယ္တင့္ ပါးစပ္က မေက်မနပ္ထြက္လာသည္..။
မဆီမဆိုင္ စားဖိုေဆာင္က ပန္းကန္ေတြလာသိမ္းတဲ့ အန္တီၾကီးကို သြားေမးေသးသည္..။
ေကာ္ဖီၾကက္ဥနံ့ ထြက္သြားတာ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲတဲ့..။
အေတာ္ဆံုး စားဖိုမွူးေတြေတာင္ သူ့ အေမးကို ေျဖနိုင္ မည္မထင္..။
 ဒါေတာင္ အန္တီီၾကီးက စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေျဖေပးသြားသည္..။
“ဇြန္းကိုေျပာင္းျပန္ေမြွလိုက္ေရာေပါ့ဆရာမရယ္” တဲ့..။ ဟုတ္သားပဲ..။
 ၾကက္ဥေက်ာ္ဆီေတြမေပတဲ့ ဘက္ကေနေမႊပါ့လား..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွေျပာမေနေတာ့..။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာေမးရင္ေတာ့ “သြန္ပလိုက္” လို႔ေျပာလိုက္မည္..။
စဥ္းစားရင္းသူကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ လားလား ေျပာရင္ယံုမယ္ေတာင္မထင္ဘူး..။
စားဖိုေဆာင္က အန္တီၾကီးေျပာသြားတာကို စဥ္းစားေနပံုရသည္..။

သူေကာ္ဖီေမႊတဲ့ လက္က တျဖည္းျဖည္း ေနွးေနွွးသြား ျပီး ေနာက္ဆံုးရပ္သြားသည္..။
အဲ့ဒီေနာက္ လက္ယာရစ္ေမႊေနရာကေန လက္ဝဲရစ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းေမႊရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွည့္ေမးလိုက္ေသးသည္..။
“ဒီလိုေျပာင္းျပန္ေမြလိုက္တာနဲ့ ၾကက္ဥနံ့က ေပ်ာင္သြားလားဟင္” တဲ့..။ မွတ္ကေရာ..။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က စျပီး ကၽြန္ေတာ္ လဲ ပရိုဂရမ္မာ ဘယ္ေလာက္ဦးေနာက္ေကာင္းတယ္..။
ဘာညာ ၾကြားတဲ့ အက်င့္တစ္ခါ ထဲေပ်ာက္သြားတာပဲ..။

အင္း ေျပာလို့ေျပာတာမဟုတ္ဘူး ပရိုဂရမ္မာမ်ား အိုအန္အီး ေတာင္ ဘာလဲျပန္ေမးခ်င္ေမးေနတာ..။
မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး..။ ေနာက္ၾကံဳမွပဲ..။ မယ္တင့္အေၾကာင္း ေျပာရင္ ကုန္မယ္မထင္ဘူး..။ ကဲ သြားျပီဗ်ိဳ႕..။
မယ္တင့္ ကို ခဏလို႕ ေျပာျပီးထြက္လာတာ..။ ေတာ္ၾကာ ေဒါပြေနလိမ့္မယ္..။

Monday, September 26, 2011

ႏိုးတစ္၀က္အိပ္မက္


ကၽြန္ေတာ္မေန႔ညက အိပ္မေပ်ာ္ပါ။
ေၾကြျပီးသား ၾကယ္စင္တစ္ခ်ိဳ႕ ေတာက္ပစြာ ကခုန္ေနတာကို ႏိုးရက္နဲ႔ အိပ္မက္္မက္ခဲ့ပါတယ္။
ထူးဆန္းလြန္းတဲ့ ရင္ခုန္သံတစ္ခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာျပန္ဖို႔ မၾကိဳးစားေတာ့ပါဘူး။
တစ္ခါတရံမွာ ရင္ခုန္သံဟာ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ကိုပဲ လွပျပီးသား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မေန႔ညက အိပ္မေပ်ာ္ပါ။

ေၾကြက်လာတဲ့ ၾကယ္စင္တစ္ပြင့္ကို ေကာင္းကင္မွာ ေနရာျပန္ခ်ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္
အလွပဆံုးေတာက္ပခဲ့ဖူးတာကိုေတာ့ ေကာင္းကင္ မွာ ထာ၀ရ မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့ပါရဲ႕။
ေပ်ာက္ဆံုးၿပီးျဖစ္တဲ့ အလင္းေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
ဘာပဲေျပာေျပာ
ကၽြန္ေတာ္မေန႔ညက အိပ္မေပ်ာ္ပါ။

သစၥာ


အခ်စ္ဆိုတာ.. အက်င့္တဲ့လား မိန္းကေလးရယ္..
ငါ့အတြက္ေတာ့ အဲ့ဒီအက်င့္ဟာ .. ငါ့ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းပါ..
အခုေတာ့ ငါေပးႏိုင္မွ် အားလံုးအျပင္..
ငါ့အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကုိပါ ယူေဆာင္သြားလိုက္ပါေတာ့ ခ်စ္သူ..
အဲ့ဒီအစိတ္အပိုင္းေလးဟာ ငါ့အတြက္ ထပ္မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး..

ရင္ခုန္ျခင္းမွာ အျပစ္ရွိတယ္ရယ္လို႕ ..
ငါ.. တစ္ခါေလးေတာင္ မစဥ္းစားခဲ့ဖူးပါဘူး..
အခုေတာ့ အားလံုးဟာ ငါ့အျပစ္ေတြပဲလားမသိေတာ့ဘူး … ခ်စ္သူရယ္.
မင္းေပးတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ေတြ ခံယူရင္းနဲ႔..
ေနာက္ျပန္လွည့္ရတဲ့ ေျခလွမ္းေတြမွာ..
ရင္ခြင္ဟာ တဆတ္ဆတ္နာက်င္စြာ ေအာ္ျငီးရွာတယ္…
ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္တဲ့ အသံနဲ႔ေပါ့…
အို.. မဟာေလာက.. ငါ၏ အခ်စ္ စစ္ရိုးအမွန္ျဖစ္လွ်င္..
ႏွလံုးေသြးႏွင့္ ၾကိတ္ငိုရေသာဘ၀မွ တစ္ခဏျဖစ္ျဖစ္လြတ္ကင္းရပါလို၏…
အင္း… တစ္ခဏျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ..

ေမွာင္ေနဆဲ

ငါမျမင္ႏိုင္တဲ့ ေကာင္းကင္ရဲ႕ တစ္ဖက္မွာ
ငါရွာေနတဲ့ၾကယ္စင္ေလးရွိသတဲ့..
မျမင္ႏိုင္တဲ့ အကာအရံ နဲ႔
မေရာက္ႏိုင္တဲ့ အကြာအေ၀း ရဲ႕
ဟိုတစ္ဖက္က အဖိုးတန္ အရာတစ္ခုဟာ
တန္ဖိုးရွိရဲ႕လား
အခြံသက္သက္ ေသတၱာတစ္လံုးထက္
အဖိုးတန္ရတနာ ထည့္ထားတဲ့ေသတၱာ
ဖြင့္ခြင့္မရွိလဲ
တန္ဖိုးရွိေနသတဲ့လား
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ..
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ .. ငါ..
မျမင္ႏိုင္တဲ့ အလင္းနဲ႕လဲ လင္းတတ္ခဲ့ပါျပီ..
မရႏိုင္တဲ့ အေႏြးနဲ႔လဲ ေထြးတတ္ခဲ့ပါျပီ..
ၾကယ္စင္ရယ္…

Saturday, April 30, 2011

က်ည္တစ္ေတာင့္၏ အိပ္မက္ (၉)

ထ္ိုင္ထိုင္ခ်င္း Snake က ..
"ကဲေျပာ .. မင္းတို႕ အေၾကာင္းေတြ.. ဘာလို႔ ဒီလိုလူကို တိုက္ခိုက္ခ်င္ရတာလဲ.. ဘယ္ေလာက္္အထိေမွ်ာ္လင့္ထားတာလဲ.. "
ဇြဲႏွင့္ စေနတို႕ Snake ကို အေၾကာင္းစံု ေျပာျပလိုက္ၾကသည္..။ Sanke က ေခါင္းျငိမ့္ကာ ျငိမ့္ကာျဖင့္ ..
"ဒီေလာက္ဆို လံုေလာက္ပါျပီေလ.." ဟုေျပာျပီး တစ္စံုတစ္ရာကို စဥ္းစားေနဟန္ျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ရင္း ျငိမ္ေနသည္..။ စေနတို႕လဲ အလိုက္တသိျငိမ္ျပီး Snake ကို ၾကည့္ေနၾကသည္..။ Snake က ေမးရိုးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ အမာရြတ္ၾကီးမ်ားရွိသည္မွအပ လူေခ်ာတစ္ဦးျဖစ္သည္..။ ေဖ်ာင့္စင္းေသာႏွာတံ၏ေအာက္တြင္ တစ္စံုတစ္ခုတြက္ အျမဲ မဲ့ျပံဳးျပံဳးေနေသာ ႏုတ္ခမ္းတစ္စံုရွိသည္..။ ေဟာင္ေကာင္သားပီပီ အသားအေရ မွာျဖဴေဖြးေနျပီး မ်က္လံုးအစံုမွာမူ ေျမြတစ္ေကာင္၏ မ်က္လံုးမ်ားကဲသို႕ စူးရွေတာက္ေျပာင္ေနသည္..။ Snake ကို ၾကည့္ေနရာမွ အလြန္နားပါးေသာ စေန၏နားအတြင္းသို႕ အသံေသးေသးေလးတစ္ခု ၀င္လာသည္..။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ၏အသံ..။
"ခ်မ္းေျပာတဲ့ အတိုင္းဆို အာသာရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းေတြထဲ ထိုးေဖာက္၀င္တာ အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့.."
စေနမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္..။ Snake လဲၾကားပံုရသည္..။ သူ႕ႏုတ္ခမ္းေပၚကို လက္ညွိဳးတစ္ေခ်ာင္တင္၍ တိတ္တိတ္ေနရန္ အခ်က္ျပသည္..။ စေန ႏွင့္ Snake တို႕ ႏွစ္ေယာက္ စကၠဴနံရံနားသ္ို႕ ကပ္ျပီးနားေထာင္လိုက္ၾကသည္..။ ထိုအခ်ိန္က်မွ ဇြဲက အသံျဗဲၾကီးႏွင့္..
"ဘာလဲဟ.. ငါ့လဲေျပာပါဦၤး.."
စေနႏွင့္ Snake ဇြဲ၏ပါးစပ္ကို အျမန္လွမ္းပိတ္ျပီး Snake က အမူအရာႏွင့္ ေျပာျပရသည္..။ စေနက အသံကိုႏွိမ့္ျပီး...
"တိုးတိုးလုပ္ပါဟ.. ပိန္းပါ့.."
ဇြဲက အခုမွသေဘာေပါက္သြားဟန္ျဖင့္ ျပံဳးျပီး...
"မင္းတို႔ကမွ ပိန္းတာ.."
ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ သူ႕အိတ္ထဲမွ ပိုးေကာင္အမဲေလးတစ္ေကာင္ ထုတ္လိုက္သည္..။ အမွန္ေတာ့ ပိုးေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႕ ကပ္စရာ ကုပ္စရာ ေျခေထာက္ေလးမ်ားပါေသာ Receiver Bug ေလးတစ္ခုျဖစ္သည္..။ ဇြဲက စကၠဴနံရံေပၚသို႕ Bug ေလးကို ကပ္ျပီး စေနႏွင့္Snake တို႔ကို နားက်ပ္တစ္ခုစီေပးလိုက္ျပီး သူကိုယ္တိုင္လည္း နားက်ပ္တစ္ခုကို နားထဲသို႕ တပ္လိုက္သည္..။ တစ္ဖက္ခန္းမွ စကားသံမ်ားအား သူတို႔နားတြင္ကပ္ေျပာေနသည့္ အလား ၾကားလိုက္ရသည္..။
"အင္း.. ထိုးေဖာက္၀င္ဖို႔ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အခက္အခဲရွိတယ္ ဆူး.. ငါတို႕လုပ္ငန္းကလူေတြ အားလံုးကို သူတို႕ သိထားမွာေသျခာတယ္.. အျပင္ကလူေတြကိုေတာ့ လံုး၀သံုးလို႕မျဖစ္ဘူး.. ငါတိုု႔အေပၚသစၥာရွိမယ့္လူ ဘယ္လိုရွာမလဲ.."
"မက္ေလာက္ေအာင္ ေပးရင္ေကာ.."
"အာသာဆိုတဲ လူၾကီးက ငါတို႔ထက္ပိုမေပးႏိုင္ဘူးလို႔ထင္လို႔လား.. ေနာက္ျပီး ေငြေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္တဲ့လူက ေငြေနာက္ပဲလိုက္မွာပဲ..ဆူး.."
"အင္း.. အဲ့ဒါမွခက္တာပဲ..ခ်မ္းရယ္.."
"မခက္ပါဘူးဗ်ာ.. လြယ္မွလြယ္လြယ္ေလးပါ.."
စေန႕နားထဲသို႕ Snake ၏အသံၾကီး အလံုးလိုက္၀င္လာသည္..။ ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Snake ေနရာတြင္ ထိုင္ဖံုေလးတစ္ခုပဲ ျပားျပားေလးက်န္ခဲ့သည္..။ ဘယ္အခ်ိန္က ထသြားမွန္းပင္ သူတို႕မသိလိုက္ၾက..။ ဇြဲက စေန႔ ကို...
"စေနေရ.. တို႕လူကေတာ့ လူမိုက္ပီသ သြားျပီေဟ့..."
"ဒီထက္ပိုမမိုက္ခင္ တားမွရမယ္.."
ႏွစ္ေယာက္သားထကာ တစ္ဖက္ခန္းသို႕ ေျပးၾကသည္..။ ေျခသံေတြ က်ယ္လြန္းလွသျဖင့္ စားပြဲထိုးမ်ားပင္ လွည့္ၾကည့္ၾကသည္..။ ထို႔ေၾကာင့္ စားပြဲထိုးေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူေသာ မိန္ကေလးက အားလံုးအလုပ္ျပန္လုပ္ၾကရန္ေျပာလိုက္သည္..။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အမူအရာေလးျပ၍ တစ္ဖက္ခန္းသို႔လွမ္း၀င္သြားၾကသျဖင့္ စားပြဲထိုးမိန္ကေလး ဖုန္းရွိရာသြားျပီး တစ္ေနရာသို႕ ဆက္သည္ကို စေနေရာ ဇြဲပါ မသိလိုက္ႏိုင္ေတာ့ေပ..။
"ကြ်န္မတို႕ဆီကို Snake ေရာက္ေနပါျပီရွင္.."
-------------------------------------------------------------------------------
အခန္းအတြင္းတြင္မူ....။
"ရွင္...ရွင္တို႔ေတြ ဘယ္သူေတြလဲ.."
Snake က
"မိတ္ေဆြေတြပါ.. An enemy of the enemy is a friend.. တဲ့.. ခင္ဗ်ားတို႔ ခုဏကေျပာေနတဲ့ ကြပ္လပ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖည့္ေပးႏိုင္ပါတယ္.."
"ဘာခင္ဗ်ားတို႔ ေခ်ာင္းနားေထာင္တယ္..ဟုတ္လား.. ဘယ္လိုလူေတြလဲဗ်.. "
ခ်မ္းက ေဒါသတၾကီးေအာ္သည္..။ ဇြဲ က Snake ကိုဆြဲကာ
"လာပါဗ်ာ.. သူတို႔က စိတ္ခ်ရတဲ့လူေတြမွန္းမသိ..ဘာမသိနဲ႔..."
Snake က ခ်မ္းကို ဂရုပင္မစိုက္...။ ဇဲြဘက္လွည့္ကာ..
"စိတ္ခ်ရပါတယ္ကြ.. အာသာေၾကာင့္ ေကာ့ေနေအာင္ခံလိုက္ရတဲ့ Fox ကုမၸဏီက အာသာ့ကို မေက်နပ္ဘူးဆိုတာထက္ ပိုေသျခာတာေတာ့မရွိဘူး..."
"ရွင္..ရွင္.. ကၽြန္မတို႕ အေၾကာင္းေတြကို ဘယ္လိုသိလဲ.."
ဆူးအသံက tone တမ်ိဳးေျပာင္းသြားသည္..။ ခုဏကလို ရန္လိုျခင္းမရွိေတာ့..။
"သိတာေပါ့ဗ်ာ... ဒီကိစၥက လွ်ိဳ႕၀ွက္ကိစၥမွမဟုတ္ပဲ..ေနာက္ျပီး.. ခင္ဗ်ားတို႔လဲ.. က်ဳပ္ေၾကာင္းကိုသိပါတယ္.."
ဆူးေကာ ခ်မ္းဆီကပါ တညီတညာထဲ ထြက္လာသည္က..
"မသိပါဘူး.."
Snakeက တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး...
"အဟင္းဟင္း.. ခင္ဗ်ားတို႔ ကုမၸဏီပိုင္ သတင္းစာ သတင္းတစ္ပုဒ္ထဲက အာသာတို႔ လူေတြ ၀ိုင္းအႏိုင္က်င့္ခံလိုက္ရတဲ့.. ေသလုေမ်ာပါး လူတစ္ေယာက္ရယ္.. ခင္ဗ်ားတို႔ပိုင္ ေဆးရံုမွာ သြားေတြအေခြလိုက္စိုက္ျပီး ေမးရိုးခြဲစိတ္မႈခံခဲ့ ရတဲ့ လူနာတစ္ေယာကိရယ္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ မသိဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဗ်ာ.. အဲ့ဒီ သတင္းနဲ႔ အဲ့ဒီလိုခြဲစိတ္မႈေတြကေန.. ခင္ဗ်ားတို႔ အျမတ္ေတြအမ်ားၾကီး ရလိုက္တာပဲ..."
"ၾသ.. အဲ့ဒါရွင္ကို.."
"ကဲ..ဒီေလာက္ဆိုလံုေလာက္ျပီလား.."
ခ်မ္းႏွင့္ ဆူး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္ျပီ.. ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္သည္..။ Snake ကဆက္၍...
"ေကာင္းျပီ.. ဒါဆိုဆက္ေျပာမယ္.. ဒီႏွစ္ေယာက္ကခင္ဗ်ားတို႔ထက္ဆိုးတယ္ .. "
သူ စေနတို႔ အေၾကာင္းေတြကို အတိုခ်ံဳးျပီးေျပာျပလိုက္သည္..။ ျပီးမွ..
"သူတို႔က ေဟာင္ေကာင္ကလဲ မဟုတ္တဲ့ အတြက္.. ခင္ဗ်ားတို႔ အၾကံ အစည္နဲ႔ လဲလိုက္တယ္.. ကဲ စဥ္းစား..."
ဆူး စဥ္းစားခ်ိန္မရလိုက္ပါ..။ ဒိုင္းခနဲ ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္နဲ႕ အတူ..
"Snake.. ထြက္ခဲ့ စမ္း မင္းဒီမွာဆိုတာ ငါတို႔သိတယ္.. တစ္ကေန တစ္ဆယ္အထိေရမယ္.. ထြက္မလာရင္ေတာ့ ငါတို႔ အဆိုးမဆိုနဲ႔.."
Snake ၏လက္ထဲသို႕ Sub-Machine တစ္လက္ဘယ္ကေရာက္လာမွန္း မသိေရာက္လာသည္...။ စေန Snakeကိုၾကည့္ျပီး အေျခအေနကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္..။ ဒါတိုက္ပြဲေခၚသံ..။ သူု၏ ဘရတ္တာ 9mm ပစၥတိုေလးကိုထုပ္ျပီး က်ည္စစ္လို္က္သည္..။လက္တစ္ဖက္က ခါးပတ္ေအာက္တြက္ ျမႈဳတ္ျပီးတပ္ဆင္ထားေသာ ဇြဲ ၏အေခၚ "စူပါခဲဘူးေလး" ကို ခလုပ္ဖြင့္လိုက္သည္..။ ထို႕ေနာက္ Snakeႏွင့္ စေနတို႕ အခန္းအတြင္းရွိ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ အကာအကြယ္ျဖစ္ေသာ ေထာင့္တိုင္လံုးမ်ားဆီသို႔ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ေျပးကပ္လိုက္ၾကသည္..။ စေန ဇြဲတို႔ကို စိတ္ပူစြာ လွည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဇြဲက အလယ္ရွိ ေက်ာက္စားပြဲေလးေထာင့္ကေလးကို ေထာင္ျပီး ဆူးႏွင့္ ခ်မ္းကို ဆြဲသြင္းထားျပီးျဖစ္သည္..။ ဇြဲက အကြယ္မွေခါင္းထြက္ျပီး..
"စေန.. Snake.. ငါ့ဆီကအခ်က္ေပးသံကိုေစာင့္ေနာ္.."
အျပင္မွေရတြက္သံက ဆက္တိုက္ေပၚထြက္ေနသည္..။
"ကိုး.. ရွစ္.. ခြန္.. ထြက္မလာရင္ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႔ ေနာ္.. Snake.."
ဇြဲ အိတ္ထဲမွ ေဘာလံုးေလးတစ္လံုးႏွင့္ remote control ေလးတစ္ခုထုတ္လို္က္သည္..။ အတြင္းတြင္ electro-magnetic ၀ိတ္တုံးမ်ားပါရွိသည့္ အလိုရွိရာသို႕ လွိမ္းသြားႏိုင္ေသာ ေဘာလံုးေလး..။ အလယ္ဗဟိုတြင္ေတာ့ ေဘာလံုး၏လႈပ္ရွားမႈအတိုင္း မလိုက္ဘဲ လြတ္လပ္စြာ လွည့္လည္ၾကည့္ႏိုင္ေသာ ကင္မရာေလးတစ္လံုးပါသည္..။ ဇြဲ ေဘာလံုးေလးကို ၾကမ္းေပၚသို႔ခ်ျပီး screen ေလးတစ္ခုပါ၀င္ေသာ.. control မွတစ္ဆင့္ တံခါး၀သို႕ လွိမ့္သြားလိုက္သည္..။ စေနက အခ်ိန္ကိုက္ပင္ ေအာက္ဆံုး စကၠဴတစ္ကြက္ကို ေျခေထာက္ျဖင့္ ေဖာက္ေပးလိုက္သည္..။ ဇြဲက က်င္လည္စြာပင္ ထိုအေပါက္မွ ေဘာလံုးေလးကိုေမာင္းထြက္လိုက္သည္..။ ကင္မရာေလးက္ို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္..။ ထို႔ေနာက္ နံပါတ္စဥ္ေရေနေသာ လူထြားၾကီး၏ ဖိနပ္ဦး ကင္မရာထဲ ေပၚလာသည္အထိလွိမ့္သြားလိုက္သည္..။ ေရတြက္သံက ဆက္လက္ထြက္ေပၚေနသည္..။
"ေျခာက္... ငါး.. ေလး.."
အသံ ရုတ္တရက္ ရပ္သြားသည္..။ အလံုးေလးကို နားမလည္စြာၾကည့္ရင္း ေကာက္ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္..။ ေဘးမွ ႏွစ္ေယာက္ကလဲ ကပ္လာျပီးၾကည့္ၾကသည္..။ သူတို႔တစ္ခုတည္းေသာ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္မွာ ကင္မရာေလးသူတို႔ဘက္လွည့္လာ ျခင္းပင္ျဖစ္သည္..။ ဇြဲနုတ္ခမ္းမွ အသံတိုးတိုးေလးတစ္သံထြက္လာသည္..။
"Good... bye!"
Remote ေပၚရွိ အနီေရာင္ခလုပ္ေလးကိုႏွိပ္လိုက္သည္..။ ခလုပ္ေပၚတြင္ ဇြဲ၏လက္ေရးေသာ့ေသာ့ ျဖင့္ေရးထားေသာ စာသားမွာ.. "self destruct"...။
'၀ုန္း' ခနဲေပါက္ကြဲံသံႏွင့္ အတူ.. ေဘာလံုးေလးက္ို ငံု႕ၾကည့္ေနသူ သံုးေယာက္ မစခင္မွာပင္ အဆံုးသတ္သြားၾကသည္..။
"ဒက္ဒက္ဒက္.."
က်ည္ဆံေတြ အခန္းအတြင္းသို႕ တရစပ္၀င္လာၾကသည္..။ Snake က ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး တိုင္အကြယ္မွ လက္တစ္ဖက္ထြက္ကာ ၾကမ္းျပင္ကို ကပ္ျပီး ေမာင္းကိုညွစ္လိုက္သည္..။ အေတာင့္ ၃၀ ပါေသာ က်ည္ကပ္အကုန္..။ ေျခေထာက္ေတြခ်ည္း ျဖတ္အပစ္ခံရသျဖင့္ တ၀ုန္း၀ုန္း လဲက်သံႏွင့္အတူ ညည္းတြားသံမ်ား အစီစီ ထြက္ေပၚလာသည္..။ စေန ထို ညည္းတြားသံမ်ား ေပၚရာေနရာသို႕ တစ္ခ်က္ခ်င္း မွန္းပစ္သည္..။ ေမာင္းတစ္ခ်က္ဆြဲ အသံတစ္သံ တိတ္သြားသည္..။ အေျခအေန မဟန္ပံုရေသာ အျပင္မွ သေကာင့္သားမ်ားက...
"ေဟ့ေကာင္ေတြ.. အကူေတြအျမန္ေခၚ.. အျမန္ေခၚ.."
ဒီအတိုင္းဆိုလွ်င္ စေနတို႔တာရွည္ ေတာင့္ခဲနိုင္မည့္ပံုမေပၚ..။ Snake က ဇြဲကိုလွမ္းျပီး..
"ဇြဲ.. မင္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကိုေခၚျပီး.. အခန္းအေနာက္္ဖက္နံရံကိုေဖါက္ေျပးေတာ့..အျပင္မွာ ၀ါးေတာတစ္ခုရွိတယ္.."
ဇြဲ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားသည္...။ ေဟာင္ေကာင္ျမိဳ႕ထဲနွင့္ ၀ါးေတာႏွင့္ လားလားမွမဆိုင္..။ သို႕ေသာ္ေျပာမေနေတာ့...။ ေမာင္းခ်ဓါးျဖင့္ အေနာက္ဖက္နံရံ ကို ထိုးခြဲလိုက္သည္..။ ေမာင္းခ်ဓါးကေတာ့ စကၠဴနံရံကို ခြဲရတာ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေနမလား မသိ..။ ဇြဲ ဆူးႏွင့္ခ်မ္းကို ဆြဲ၍ အျပင္ဘက္သို႔ခုန္ထြက္လိုက္သည္..။ အျပင္ဘက္တြင္ အမွန္တကယ္ပင္ ၀ါးေတာတစ္ခုရွိေနသည္..။ သို႕ေသာ္ artificial ၀ါးေတာ..။ လူလုပ္ထားေသာ အလွ၀ါးေတာ့ပင္ျဖစ္သည္..။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ည္ကြယ္မျဖစ္ဦးေတာ့ မ်က္ကြယ္ေတာ့ ျဖစ္သည္..။ Snake က ဇြဲတို႔ထြက္သြားျပီးလွွ်င္ျပီးခ်င္း စေန႔ကိုလွည့္ ၍ မ်က္ရိပ္ျပသည္..။ စေနက..
"ခင္ဗ်ား အရင္လစ္ Snake.. ကၽြန္ေတာ္ ကာပစ္ေပးထားမယ္.."
"OK.. စေန.. ကၽြန္ေတာ္အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ားလဲ ဆုတ္ခဲ့ေတာ့ေနာ္.."
စေနေခါင္းျငိမ့္ျပျပီး အျပင္ဘက္သို႔ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္လွမ္းပစ္လို္က္သည္..။ အျပင္မွလဲျပိဳသံတစ္ခုႏွင့္အတူ Snake ေက်ာက္စားပြဲအကြယ္သို႔ ခုန္ကူးသြားသည္..။ Snake အျပင္ေရာက္သြားတာေသျခာမွ စေန အပစ္ရပ္လိုက္သည္..။ တိုင္ကို ေက်ာကပ္ျပီး.. ေက်ာက္စားပြဲ အေနာက္ကို ခုန္ကူးဖို႔ အားယူလိုက္သည္..။ ထိုအခိ်န္ အျပင္ဘက္မွ မေမွ်ာ္လင့္ ထားေသာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္၀င္လာသည္..။ မဲနက္ေျပာင္လက္ေနေသာ လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုး ..။ စေနစဥ္းစားခ်ိန္ မရွိေတာ့..။ စားပြဲ ေနာက္သို႔ ဒိုင္ဗင္ထိုး၀င္လိုက္သည္..။
"အုန္း"ခနဲ အသံႏွင့္ အတူ ေက်ာက္စားပြဲၾကီး စေန႕ အေပၚပိက်လာသည္.. ။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ စေန၏ တေလာကလံုး အေမွာင္က်သြားသည္..။ အျပင္ဘက္မွ.. ညာသံေပးျပီး၀င္လာၾကေသာ ေျခသံမ်ားသာေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရသည္..။
--------------------------------------------------------------------
စေနျပန္သတိရေတာ့ သူ႕တကိုယ္လံုး စိုစြတ္ကိုက္ခဲေနသည္..။ သူဘယ္ကိုေရာက္ေနသည္ကို စဥ္းစားၾကည့္သည္..။ သုူ...

Monday, February 28, 2011

မေမ့ႏိုင္ေသာ ထမင္း၀ိုင္း

ႏွင္းေတြက်ေနဆဲ ျဖစ္သည္။..
မနက္ခင္း ၈ နာရီထိုးေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွင္းကမကြဲခ်င္္ေသး။.. အိုက္ေဆာင္ အဖို႕ ဒီေန႔ အလုပ္စလုပ္ရမည္မို႕ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။.. အလုပ္က တစ္ျခားေတာ့မဟုတ္။.. ေရခဲေခ်ာင္းသြားေရာင္းၾကဖို႕ ျဖစ္သည္။.. အိုက္ေဆာင္ တို႕ အေဖမွာ ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ ၀န္ထမ္းဆိုေသာ္လည္း အိုက္ေဆာင္ လို ၄တန္း ကေလးတစ္ေယာက္ ေရခဲေခ်ာင္းထြက္ေရာင္းရေလာက္ေအာင္ မခ်ိဳ႕တဲ့လွ။.. ဒါေပမယ့္ အစ္ကိုေတြ အလုပ္ထြက္လုပ္ေနေတာ့ သူလဲ လုပ္ၾကည့္ခ်င္သည္။.. သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းထြက္ရာ ေနရာမ်ားသို႕ လိုက္ရင္း သူပါေရာင္းခ်င္လာသည္။.. သူတို႕ ပိုက္ဆံေလးနဲ႕သူတို႕ အရုပ္ေတြ မုန္႔ေတြ ၀ယ္ၾကသည္။ ဒန္႔ေလာ့ ဆိုလွ်င္ အကၤ်ီေတာင္ သူဘာသာသူ ၀ယ္ႏိုင္သည္။.. ဒန္းေလာ့တို႕ အေဖဆိုလွ်င္ ျမိဳ႕နယ္ေဆာက္လုပ္ေရးမွ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးျဖစ္သည္။.. ေ၀ျဖိဳးတို႕ ရာဇာတို႕ အေဖမ်ားမွာလည္း သူတို႕ျမိဳ႕ေလးေတြ အရာရွိတန္းမွ ၀န္ထမ္းမ်ားျဖစ္သည္။.. သူတို႕ျမိဳ႕ေလးတြင္ ထူးလည္းထူးျခား သေဘာက်စရာေကာင္းေသာကိစၥ တစ္ခုရွိသည္။.. အလုပ္လုပ္ေသာသူဆိုလွ်င္ မည္သည့္အလုပ္ပင္ျဖစ္ေစ သေဘာက်အားေပးၾကျခင္းျဖစ္သည္။.. လိုင္းကားမ်ားမွ အစ ေရခဲပုံး ပါေသာကေလးဆိုလွ်င္ ကားခေတာင္းေလ့မရွိ။.. ထိုနည္းျဖင့္ အိုက္ေဆာင္ ေရခဲပံုးအလြတ္ေလး လြယ္၍ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုက္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။..

သူတိုျမိဳ႕ေလး၏ သေဘာထားဟု ဆိုေသာ္လည္း တကယ္တန္း တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ ျမိဳ႕ေလး၏ သူတို႕ဘက္အျခမ္းက လူမ်ား၏ သေဘာထားျဖစ္သည္။.. သူတို႕ျမိဳ႕ကို ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရတို႕ေၾကာင့္ အျမဲတေစ နီက်င္ေနေသာ ျမစ္တစ္စင္းက အလည္မွ ပိုင္းထားသည္။.. သူတို႕ဘက္ျခမ္းမွာ ၀န္ထမ္းအမ်ားစုေနထိုင္ၾကျပီး ျမစ္၏တစ္ဖက္ျခမ္းတြင္မူ ေဒသခံလူမ်ိဳးမ်ားေနၾကသည္။.. အိုက္ေဆာင္ တို႕ဘက္တြင္ ေရခဲေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္း ငါးမူးႏွင့္ယူသြားျပီး ျမစ္၏တစ္ဖက္ကို ေရာက္လွ်င္ ႏွစ္က်ပ္ရသည္။.. သူတို႕ျမိဳ႕မွ ၁၄ မိုင္ခန္႔အကြာရွိ ရြာၾကီးသို႕ သြားေရာင္းလွ်င္ ငါးက်ပ္ရသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။.. ဒီတစ္ခါေတာ့ အိုက္ေဆာင္ လည္းပါလာသည့္ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ထိုရြာကို သြားေရာင္းၾကဖို႕ တိုင္ပင္ထားၾကသည္။.. ထို႕ေၾကာင့္ ေဆာင္းတြင္းမနက္ ႏွင္းမႈန္ေတြၾကားထဲမွာပင္ အိုက္ေဆာင္ တို႕ အဖြဲ႕ ေရခဲေခ်ာင္း ထုတ္ေရာင္းေသာ အဖြားစိန္အိမ္သို႔ေရာက္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။.. အဖြားစိန္ကပင္ အလန္႕တၾကား ေျပာယူရသည္။..
“ဟဲ့.. ကေလးေတြ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေသးတုန္း.. နင္တို႔ေတြ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းေတာ့ ဘယ္သူစားမတုန္းဟဲ့.. ဒီေန႕အဖို႕ႏွင္းကေတာ္ေတာ္နဲ႕ ကြဲဦးမယ့္ပံုမေပၚဘူး..”
“အဖြားကလည္း.. သားတို႕က ဒီေန႕ မန္ပန္ အထိသြားေရာင္းမွာ အဖြားရဲ႕.. ”
ေ၀ျဖိဳးက ဒါေလးေတာင္မသိရေကာင္းလားဆိုေသာ ေလသံကတစ္၀က္ အျမတ္ေတြ အမ်ားၾကီးရေတာ့မွာမို႔ ၾကြားေနသည့္ေလသံကတစ္၀က္ျဖင့္ ေျပာသည္။.. ဒန္းေလာ့ကေတာ့ မ်က္လံုးမွိတ္သြားေအာင္ကို ျပံဳးျဖီး၍ သေဘာက်ေနေလသည္။.. သူဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အက်ၤ ီတစ္ထည္ေလာက္ ရျပီဆိုသည့္ အေတြးႏွင့္ျဖစ္သည္။.. အဖြားစိန္ကေတာ့ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ ေခါင္းတခါခါ လည္တခါခါ ျဖင့္သာ ေရခဲေခ်ာင္းမ်ား တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ထည့္ေပးေနေတာ့သည္။..
"ကဲ.. ေနာက္တစ္ပံုးယူခဲ့.."
အဖြားစိန္တစ္ပံုးထည့္ေပးျပီးသြားသျဖင့္ ေနာက္တစ္ပံုးလွမ္းေတာင္းလိုက္သည္။.. အိုက္ေဆာင္ ေရခံပံုးေလးကိုင္ျပီး ေရွ႕တိုးသြားသည္။.. အဖြားစိန္က မ်က္ခံုးကို တြန္႔၍ အားစိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္း..
"ဟဲ့.. ဒါေလးက.. ဗိုလ္လံု႕ သားအငယ္ဆံုးေလးမလား.. အေဖတို႕ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လားငါ့ေျမး.."
အဖြားစိန္ က အေဖတို႕ႏွင့္သိသည္ဆိုလွ်င္။.. အိုက္ေဆာင္ စိတ္ပူသြားသည္။.. တကယ္ေတာ့ သူဒီေန႔ ေရခဲေခ်ာင္း လိုက္ေရာင္းမည္ကို အေဖတို႕မသိ။.. ငယ္စဥ္ကတည္းက ခ်ဴခ်ဴျခာျခာ ႏိုင္လွေသာ အိုက္ေဆာင္ ကို တစ္အိမ္လံုးက ပိုးေမြးသလို ေမြးထားၾကသည္။.. ေရခဲေခ်ာင္းလိုက္ေရာင္းမည္ မွန္းသာသိလွ်င္ အေမရိုက္တာခံရေတာ့မည္။.. အဖြားစိန္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး..
"အ..အစဥ္ေျပပါတယ္ အဖြား.. "
"ၾသ.. မသိပါဘူကြယ္ အိုက္ေဆာင္ ေလးေတာင္ ေရခဲေခ်ာင္းထြက္ေရာင္းခြင့္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့ အဆင္မွေျပရဲ႕လားလို႕..."
"အခုဟာက သားကို ေရာင္းခ်င္လို႕ပါ အဖြားရဲ႕ အေဖတို႔ က အဆင္ေျပပါတယ္.."
"ေအးေအး.. ေတာ္ပါ့ကြယ္. ေတာ္ပါ့... ေနဦး အဖြားငါ့ေျမးတို႔အတြက္ မုန္႕ေပးလိုက္ဦးမယ္.."
အခုမွပင္ အိုက္ေဆာင္ စိတ္ေအးသြားေတာ့သည္။.. ဒီအတိုင္းဆို အဖြားစိန္ အိမ္ကိုတိုင္မည့္ပံုမေပၚေပ။.. ေရခဲေခ်ာင္းပံုေတြ ျဖည့္ျပီး အိုက္ေဆာင္ တို႕ အဖြားစိန္အိမ္က ထြက္လာေသာအခ်ိန္တြင္ အိုက္ေဆာင္ တို႕လက္ထဲတြင္ အဖြားစိန္ ဘုရားစင္မွ ခ်ေပးလိုက္ေသာ ကိတ္မုန္႔ဘူး အၾကီးၾကီးတစ္ဘူးပါလာသည္။.. ဒန္းေလာ့က
"အဖြားစိန္က ငါတို႕ ေရခဲေခ်ာင္းယူေနတာၾကာျပီ.. အခုက်မွ မုန္႕ေပးတာ"
"အိုက္ေဆာင္ ပါလို႔ေနမွာေပါ့.. ဒီေကာင့္ပံုက မုန္႔မွ မစားရရင္ လဲက်ေတာ့မယ့္ပံုမို႕ေပးလိုက္တာ.."
ေ၀ျဖိဳးကပါ မေက်မနပ္ေျပာသည္။.. ရာဇာကေတာ့ ေရခဲပံုးကိုေခါက္ရင္ အိုက္ေဆာင္ လက္ထဲက မုန္႔ဘူးကိုသာေငးေနသည္။.. အိုက္ေဆာင္ လဲ
"မင္းတို႕ကလဲ ငါ့တစ္ေယာက္ထဲအတြက္မဟုတ္ပါဘူး.. ငါတို႕အတူတူစားၾကမယ္ေလ.."
ထိုစကားၾကားမွ က်န္ကေလးမ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ား အေရာင္လဲ့လာၾကသည္။..
"ေအးျပီးတာပဲ အဲ့ဒါဆို.."
အိုက္ေဆာင္ တို႕ မန္ပန္ေရာက္ေတာ့ ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနျပီ။.. သို႕ေသာ္ႏွင္းမကြဲခ်င္ေသး။.. ေအးလြန္း၍ ဘယ္သူမွ လည္၍မေရာင္းခ်င္ၾကသျဖင့္ ေစ်းနားမွာပင္ စုျပံဳထိုင္ေနၾကသည္။.. ဒီအတိုင္းဆို သူတို႕ေရာင္းရဖို႕ လမ္းပင္မျမင္။.. အခုမွ တစ္ေယာက္ကိုေလးငါးေခ်ာင္း ေရာင္းရေသးသည္။.. ရာဇာဆိုလွ်င္ ငိုက္ေန၍ တစ္ေခ်ာင္းမွ မေရာင္းရေသး။.. သူဟာသူေတာ့တစ္ေခ်ာင္းယူစားျပီးျပီ။.. ခဏအၾကာတြင္ ေစ်းေရွ႕ လမ္းၾကားထဲမွ တိုင္းရင္းသား ကေလးေလးတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။.. ငါးႏွစ္ခန္႔သာရွိဦးမည္။.. ဗမာစကားလဲ ေျပာတတ္မည့္ပံုမေပၚေပ။ သူတို႕ေလးေယာက္ကို တစ္လွည့္စီၾကည့္သည္။.. သူဘယ္သူ႕ထံမွ ၀ယ္ရမည္ကို ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနပံုရသည္။.. အိုက္ေဆာင္ တို႔ေတြလဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးစြာျဖင့္ ေစာင့္ေနၾကသည္။.. ျပီးမွ ကေလးက သူႏွင့္အနီးဆံုး ဒန္းေလာ့ ထံမွ ေရခဲေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းယူသည္။.. သူ႔လက္ထဲပါလာေသာ ပိုက္ဆံကို ေရခဲပံုေပၚခ်ျပီး တစ္ဖက္တစ္ေခ်ာင္းစီကိုင္ျပီ လွည့္ထြက္သြားသည္။.. ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၂၀၀ တန္ၾကီး။.. သူတို႕ေတာင္ မကိုင္ဖူးေပ။.. ငါးႏွစ္သားေလးကေတာ့ သူတို႕ေရွ႕ကို ဘတ္ကနဲ ခ်သြားသည္ သူတို႕ေလးေယာက္ကေလးကို အလန္႕တၾကားျပန္ေခၚၾကျပီး ရွိသမွ် အေၾကြးေလးေတြ အကုန္အမ္းေပး လိုက္ၾကသည္။.. သိပ္မၾကာလိုက္။.. ထိုလမ္းၾကားေလးအတြင္းမွ ကေလးမ်ား တစ္သုတ္ျပီး တစ္သုတ္ ထြက္လာျပီး ၀ယ္လိုက္ၾကသည္မွာ အိုက္ေဆာင္ တို႕လက္ပင္မလည္။.. ေန႔လည္တစ္နာရီေက်ာ္ ေတာ့ သူတို႕ပါသမွ် ေရခဲေခ်ာင္းမ်ား အကုန္ မန္ပန္မွ ကေလးမ်ားဗိုက္ထဲသို႕ ေရာက္သြားျပီျဖစ္သည္။..
“ငါတို႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ယူရေအာင္.. ”
ရာဇာ့အေျပာကို အားလံုးသေဘာၾက သြားၾကသည္။..
“ေအးငါတို႕ ထမင္းစားျပီးရင္ ျပန္ယူၾကမယ္.. အိုက္ေဆာင္ ငါတို႕ ထမင္းဘူးကို မင္းကို ခြဲေၾကြးမယ္.. ျပီးရင္ မင္းကိတ္မုန္႔ကို အတူတူ စားၾကမယ္..”
“ေအး.. စားမယ္..”
ထမင္းစားျပီး သူတို႕ေလးေယာက္ လိုင္းကားႏွင့္ျပန္၍ ေရခဲေခ်ာင္းယူၾကသည္။.. အံ့ၾသေနေသာ အဖြားစိန္ကို ဘာမွ ရွင္းျပမေနေတာ့။.. ဒါကေလးေတြ ကိစၥ။.. ေရခဲေခ်ာင္းယူျပီးျပီးခ်င္း ကားဂိတ္သို႔ျပန္ေျပးၾကသည္။.. ညေနခင္းမွာ မနက္ထက္ပင္ ပုိ၍ေရာင္းရေသးသည္။.. ကေလးမ်ားတင္မကပဲ လူၾကီးမ်ားပါလာ၀ယ္စားၾကသည္။.. သူတို႕ ဗိုက္ေတြ တဂြီဂြီ ဆာေနသည္ကို ေရခဲေခ်ာင္းမ်ားကုန္၍ ျပန္ခါနီးမွ သတိရၾကသည္။.. ညေနစာ အတြက္ ဘာမွ ထည့္မလာၾက။..
“အိမ္ျပန္ေရာက္မွ စားၾကတာေပါ့ကြာ..” ေ၀ျဖိဳးက ႏွစ္သိမ့္သည္။..
“ေအး ဒါျဖင့္ရင္ ျမန္ျမန္ျပန္ရေအာင္ ေနာက္က်ရင္ ငါ့အေမရိုက္လိမ့္မယ္” အိုက္ေဆာင္ စိတ္ပူတာက သက္သက္ျဖစ္သည္။.. သို႕ေသာ္ ေလာေလာဆယ္ သူဗိုက္ဆာတာက စိတ္ပူတာထက္ပိုေနသည္။.. ေလးေယာက္ကားဂိတ္ကို အူယားဖားယား ေျပးၾကသည္။.. သို႕ေသာ္ ေနာက္ဆံုးကားမွ လြန္ခဲ့ေသာ နာရီ၀က္ခန္႔ကပင္ ထြက္သြားခဲ့ေလျပီ။.. အိုက္ေဆာင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္..
“ငါေတာ့ အသတ္ခံရေတာ့မွာပဲ..”
“ငါတို႕လဲ အိမ္ျပန္မေရာက္ရင္ေတာ့ ရိုက္ခံရမွာပဲ.. အိုက္ေဆာင္ ရ”
“ဒန္းေလာ့ေျပာတာဟုတ္တယ္ ငါ့အမားတို႕က ေလွ်ာက္သြားျပီး ျပန္လာတယ္ထင္ေတာ့မွာပဲ..”
“ငါတို႔ဘယ္လိုျပန္ၾကမလဲ.. ” ရာဇာက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေမးသည္။..
“လမ္းေလွ်ာက္မယ္ကြာ.. ၁၄ မိုင္ပဲရွိတာပဲ..” ဒန္းေလာ့ကေျပာသည္။.. အားလံုးဒန္းေလာ့ကို တအံ့တၾသ ၾကည့္ၾကသည္။.. သို႕ေသာ္ သူတို႔အားလံုး ဒန္းေလာ့ေျပာတာ လက္ခံမွျဖစ္မည္။.. မဟုတ္လွ်င္ ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေတာ့။.. တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေမွာင္လာျပီျဖစ္သည္။.. သူတို႔ေတြ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းမ်ားျဖင့္ အျပန္လမ္းကိုစလိုက္ၾကသည္။.. ေနေရာင္ လံုးလံုးေပ်ာက္၍ ၾကယ္ေလးေတြ ဟုိတစ္လံုး ဒီတစ္လံုး ျမင္ရခ်ိန္အထိ သူတို႕ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္သာ က်ိဳးေသးသည္။.. ေျခေထာက္ေတြပင္မသယ္ခ်င္ေတာ့။.. ေအးလဲ ေအး ဆာလဲဆာ ေနၾကျပီ။..
“ေရဆာလိုက္တာကြာ.. ” အိုက္ေဆာင္ ညည္းလိုက္သည္။.. ေ၀ျဖိဳးက လဲ
“ေအးကြာ ေရေတာင္ေသာက္စရာမရွိဘူး.. ေနဦး.. ေရခဲပုံးေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ေရေတြရွိမွာေပါ့..”
အားလံုး ၀မ္းသာအားရ ကို္ယ့္ေရခဲပံုကိုယ္ဖြင့္ၾကည့္ၾကသည္။.. အိုက္ေဆာင္ က ေရခဲပံုးအဖံုးကိုျပန္ပိတ္ရင္..
“ငါ့ပံုထဲမွာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး.. မင္းဆီမွာေကာ ဒန္းေလာ့..”
“ငါ့ပံုးထံမွာလဲ စိုစိုေလးပဲရွိေတာ့တယ္…” က်န္ႏွစ္ေယာက္ဆီ ေမ်ာ္လင့္တၾကီး လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။.. ေခါင္းေလးမ်ားသာ ျပန္၍ ရမ္းျပႏိုင္ၾကသည္။.. အိုက္ေဆာင္ စိတ္ပ်က္စြာ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။..
“လမ္းမွာ ရြာေတြ႔ရင္ေကာင္းမွာပဲကြာ..”
“ဟာ .. အိုက္ေဆာင္ .. ဟိုမွာ မီးမီး… မီးေရာင္လို႔ေျပာတာ..” ရာဇာ အလန္႔တၾကားထေအာ္သည္။.. ေတာင္ယာတဲေလး တစ္လံုး။… အိုက္ေဆာင္ တို႔ ယာခင္းကိုျဖစ္၍ တဲေလးဆီေျပးၾကသည္။.. တဲအနီးေရာက္ေတာ့ အတြင္းမွ တစ္ခုခု လွမ္းေအာ္သံၾကားရသည္။.. ဘာေျပာလိုက္မွန္း သူတို႕လဲ နားမလည္ၾက။.. ခဏၾကာမွ တဲအတြင္းမွ ပအို႔၀္ ရိုးရာ၀တ္စံု ၀တ္ထားေသာ အဖိုးအို တစ္ဦးထြက္လာသည္။.. ေ၀ျဖိဳးက
“အဘ.. ေရေလးနဲနဲ ေလာက္ေသာက္ခ်င္လို႕ပါ..” နားလည္ပံုမေပၚ။.. ဒုကၡေရာက္ျပီ။.. ရာဇာက.. အဖိုးအိုနားသို႔ ကပ္သြား ျပီး လက္ခုတ္ကေလးနွင့္ေရေသာက္သည့္ပံု လုပ္ျပသည္။.. အဖိုးအိုနားလည္သြား သည့္ဟန္ႏွင့္ အတြင္းသို႕ လက္ယက္၍ ေခၚလိုက္သည္။.. ေလးေယာက္သာ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ကုတ္ရင္း ၀မ္းသာအားရ လိုက္သြားၾကသည္။..
“ဒီလို အ’ အ စကားက်ေတာ့ ရာဇာၾကီးက အားကိုရတယ္ဟ.. ထင္ရဘူး..” ဒန္းေလာ့က လွမ္းေနာက္သည္။.. ရာဇာက လက္သီးကို ေနာက္ျပန္ ျပျပီး တဲအတြင္းသို႕ ဦးေဆာင္၍ ၀င္သြားသည္။.. တဲအတြင္း မီးဖို အရွိန္ျဖင့္ ေႏြးေနသည္။.. မီးဖိုေဘးတြင္မူ ထမင္းအိုး ကို ေစာင္း၍ ငွဲ႔ေနေသာ ပအို႕၀္ အဖြားအို တစ္ဦးရွိသည္။.. ထမင္းအိုးကို မီးဖုိေပၚျပန္တင္၍ သူတို႔ကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျပံဳးျပသည္။.. အဖိုးအိုက ဘူးသီးေျခာက္ေရဘူးေလးယူလာျပီး ၀ါးဆစ္ခြက္ေလးမ်ား အတြင္းသို႕ ငွဲ႔ေပးသည္။.. ဘူးသီးေျခာက္ေကာ ၀ါးဆစ္ခြက္ေလးမ်ားပါ မီးဖိုတြင္ က်ပ္တင္ထားေသာေၾကာင့္ မီးခိုးနဲ႔ေလးေမႊးေနသည္။.. အိုက္ေဆာင္ တို႔ ေလးေယာက္ ေရသာေသာက္ေနၾကသည္။.. မ်က္လံုးက ထမင္းအုိးက မခြာႏိုင္ၾက။.. ေရခြက္ေလးမ်ားျပန္ခ်ျပီ ေလးေယာက္သား အဖိုးအို အဖြားအိုတို႕ကို ႏုတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။.. အဖြားအိုက လက္ကာျပျပီး.. အဖိုးအိုႏွင့္ စကား ေျပာေနၾကသည္။.. ေနာက္မွ သိရသည္မွာ သူတို႕ ေတြကို ထမင္းေက်ြးဖို႕ တိုင္ပင္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ငါးမိနစ္ အၾကာတြင္ အိုက္ေဆာင္ တို႔ တသိုက္ မီးဖိုေဘး ေျမၾကီးေပၚတြင္ ခ်ထားေသာ ထမင္းစားပြဲကို ၀ုိင္း၍ ေခါင္းမေဖာ္တမး္ စားေနၾကျပီျဖစ္သည္..။ အိုက္ေဆာင္ တို႔ တစ္သက္ ဒီထမင္းဟင္းေလာက္ ေကာင္းေသာ ထမင္းဟင္းမ်ိဳးမစားခဲ့ဖူး ဟုပင္ခံစားရသည္..။ ထမင္း၀ိုင္းမွာ အထူးအေထြဘာမွ မပါေပ..။ က်က္ခါစ ေတာင္ယာထမင္း ပူပူ ရယ္..။ ေလာေလာလတ္ေလး ေၾကာ္လိုက္ေသာ ငရုပ္သီးအနီေတာင့္ ရဲရဲ ေတာက္ ၾကြတ္ၾကြတ္ၾကီးေတြ ႏွင့္ ဆားတစ္ခြက္သာ..။
အိုက္ေဆာင္ တို႔ စားျပီးခါမွ ပင္ ပအို၀့္ အဖိုးအို အဖြားအိုတို႔ကို သတိရၾကသည္..။ အဖိုးအို အဖြားအိုတို႔မွာ မီးဖိုေဘးတြင္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ေယာက္ တစ္ခြက္စီကိုင္ကာ သူတို႔ကို ျပံဳး၍ ၾကည့္ေနၾကသည္..။ အိုက္ေဆာင္ တို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္..။ အဖိုးအို အဖြားအိုတို႔ကို တင္ရွိေသာ သူတို႕ ေက်းဇူးကို ဘယ္လိုေဖၚျပရမွန္း မသိၾက..။ ေနာက္ဆံုး အားလံုးတစ္ညီတစ္ညာထဲ အိတ္ထဲမွ ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းရလာေသာ အေၾကြအားလံုး ကိုယ္စီကိုယ္စီ ထုတ္၍ အဖိုးအို အဖြားအိုတို႕ ကို ကန္ေတာ့ဖို႕လုပ္ၾကသည္..။ အဖိုးအို တို႕မွာ သူတို႔ ကေလးေတြကို သေဘာက်၍ တျပံဳးျပံဳး ေခါင္းကေလးေတြ သပ္ကာ သူတို႔ ဘာသာစကားျဖင့္ ဆုေပးေနၾကဟန္တူသည္..။ သူတို႕ ကန္ေတာ့ ေသာ အေၾကြေလးေတြကိုလဲ လက္မခံပဲ သူတို႔ လြယ္အိတ္မ်ားအတြင္းသို႕ ျပန္ထည့္ေပးၾကသည္..။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔ လက္ကိုဆြဲ၍ ျခံ၀အထိလိုက္ပို႕ေပးၾကသည္..။ အိုက္ေဆာင္ တို႕တသက္ဒီထမင္း၀ိုင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေတာ့မည္မဟုတ္မွန္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ ခံစားလိုက္ၾကရသည္..။ ေခါင္းေပၚမွ ထြက္ေပၚလာေသာ လမင္းၾကီးႏွင့္ အျပိဳင္ အဖိုးအို အဖြားအိုတို႔ မ်က္ႏွာတို႔ ၀င္းပေနၾကသည္..။ ထို႔ေနာက္တြက္ကား အိုက္ေဆာင္ တို႕ကေလးေလးေယာက္ မန္ပန္ ကားလမ္းအတိုင္း သီခ်င္းတေက်ာ္ေက်ာ္ ေအာ္ဆိုျပီး ျပန္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္..။

အိုက္ေဆာင္ အဲ့ဒီထမင္း၀ိုင္းကို မေမ့ခဲ့ပါဘူး
ျပန္မေတြ႕ေတာ့ေပမယ့္ ဒန္းေလာ့ တို႔ ရာဇာတို႔ ေ၀ျဖိဳးတို႔လဲ ေမ့ႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္မွန္ အိုက္ေဆာင္ ေသျခာခံစားသိႏိုင္ပါသည္..။

Saturday, February 19, 2011

ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္ သို႔ သက္ျပင္းခ်ေတာင္းဆု

ငါ..
မင္းအတြက္ အရာရာ ျဖစ္ပါရေစ..

လင္းလိုက္ေမွာင္လိုက္ မီးအိမ္တစ္ခုနဲ႔ ငါ့ဘ၀လမ္း
ငါစမ္းျပီပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလၽွာက္ပါရေစ..
တစ္ခါတစ္ရံ ရတတ္တဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ တစ္ပြင့္ေလာက္ေလးနဲ႔
ငါ ေႏြးေထြးပါရေစ..

ၾကယ္စင္ေရ..
မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိရက္န႔ဲ
မင္းရဲ႕ အလင္းေတြ အကုန္လံုး
ငါပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႕
ေတာင္းဆိုပါရေစ..

ျဖစ္ႏိုင္ရင္
မင္းအတြက္ အရာရာ ျဖစ္ပါရေစ..

Thursday, February 17, 2011

က်ည္တစ္ေတာင့္၏ အိပ္မက္ (၈)

စေန မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားႏွင့္ ျမငိျမင္ရာလိုက္ၾကည့္ေနသည္..။ ေဟာင္ေကာင္ဆိုတာ ဒါလား...။ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသာစေနအဖို႕ အရာရာသည္ အသစ္အဆန္းခ်ည္းသာ..။
"ဇြဲ..မိုက္တယ္ေနာ္.. ေဟာင္ေကာင္က"
"ေအး မင္းတို႕ေတာသားေတြအတြက္ေတာ့ ဟုတ္တာေပ့ါကြြာ.. ငါတို႕အတြက္ကေတာ့ရိုးေနပါျပီ.."
"ဘာ.. မင္းကေရာက္ဖူးလို႕လား.."
"သံုးႏွစ္သားတုန္းက ေရာက္တယ္လို႕ အေမကေျပာဖူးတာပဲ.. ဟီး.."
"ႏြား.." စေန အားရပါးရဆဲလိုက္သည္...။
သူတို႕သေဘၤာ Victoria ဆိပ္ကမ္းကိုကပ္ေတာ့ ညပိုင္းေရာက္ေနျပီ..။ စေနတို႕စိတိထဲ မွာေတာ့ ကမၻာအေရွ႕ဘက္သို႕ ခရီးထြက္လာၾကသူမ်ားပီပီ အေစာၾကီးရွိေနသလိုု ျဖစ္ေနသည္..။ တကယ္ေတာ့ ေဟာင္ေကာင္တြင္ ကိုးနာရီေက်ာ္ျပီ..။ သို႕ေသာ္ေဟာင္ေကာင္၏ညက ညႏွင့္ပင္မတူေခ်..။ ေတြ႕ျမင္ရေသာ လူမ်ားက အိမ္မ်ားတြင္လူပင္ရွိပါဦးမလား ထင္စရာပင္..။
"ေကာင္ေလးေတြ.." ဂၽြန္က စေနႏွင့္ဇြဲကို ေနာက္မွလွမ္း၍ ေခၚလိုက္သည္..။
"အန္ကယ္ဂၽြန္.." တကယ္တမ္းခြဲရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ စေနေရာဇြဲပါစိတ္မေကာင္းၾကေပ..။ ေျခာက္လေက်ာိေက်ာ္ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးတြင္ အတူေနခဲ့ရေသာ လူေလးလက္တစ္ဆုပ္စာကို သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိသည္..။ သို႕ေသာ္ ေတြ႔ဆံုလာျပီးလွ်င္ ခြဲၾကရမည္မွာ ဓမၼတာပင္..။
"ေရာ့.. မင္းတို႕အတြက္.."ဟုဆိုကာ ဂၽြန္က ဇြဲတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္စီေပးသည္..။
"စေန.. ငါမင္းကိုေပးတဲ့ဘူးထဲမွာ.. ငါအၾကိဳက္ဆံုးဓါးေျမာင္တစ္လက္ရယ္.. ေဟာင္ေကာင္မွာဆက္သြယ္ရမယ့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လိပ္စာရယ္.. မင္းအိတ္ကပ္ထဲ အျမဲထည့္ထားတဲ့ က်ည္တစ္ေတာင့္အတြက္.. သင့္ေတာ္မယ့္ ေသနတ္ေလးတစ္လက္ရယ္.. 9mm Beretta ဆိုရင္သေဘာက်မလား.."
"ဟာ.. က်တာေပါ့ အန္ကယ္ရယ္.."
အန္ကယ္ဂၽြန္ကဆက္ျပီး..။
"ဇြဲ.. မင္းကိုေတာ့ ဟိုေကာင့္လို အမ်ိဳးမ်ိဳးမေပးေတာ့ဘူး တစ္မ်ိဳးပဲ.."
"ဟာ.. အန္ကယ္ကလဲ.. ကၽြန္ေတာ့က်ေတာ့.."
"ဟ.. မင္းကမင္းလိုအပ္တာမွန္သမွ် ကိုယ္တိုင္ထြင္ျပီးေတာ့ လုပ္လို႔ရတယ္.. မင္းအဓိကလိုအပ္တာ အဲ့ဒါေတြထြင္ဖို႕ ေငြပဲမလား.. အမ်ားၾကီးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ကြာ.. ငါစုထားတဲ့ေငြ.. ၁၀၀၀၀ ေလာက္ဆိုရင္ မင္းအတြက္အေထာက္အကူျဖစ္မွာပါ.."
ဇြဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္..။ အန္ကယ္ဂၽြန္ သူတို႕ကိုဒီေလာက္ ဂရုစိုက္မည္မထင္ခဲ့..။
"အန္ကယ္.. ကၽြန္ေတာ္အာသာၾကီးကို ဆံုးမျပီးရင္.. အန္ကယ္နဲ႕ သေဘၤာေပၚျပန္လိုက္မယ္ဗ်ာ.."
"ဟားဟားဟား.. ဘာမင္းက.. ငါးမၾကိဳက္တဲ့ေကာင္က သေဘၤာသားလုပ္မယ္ဟုတ္လား.."
"အစားအေသာက္က အေရးမၾကီးပါဘူးဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ့္မွာ မိသားစုဆိုလို႕ စေန႔ အန္ကယ္ပဲရွိတာ"
"ေအးေအး.. လာခဲ့ လာခဲ့ ..ဒါေပမဲ့ ေဟာင္ေကာင္သူေလးေတြေတာ့ေခၚမလာနဲ႔ေနာ္.. ဟားဟားဟား.."
တျဖည္းျဖည္းေ၀းျပီးက်န္ခဲ့ေသာ အန္ကယ္ဂၽြန္၏ ရယ္သံမ်ားက အသက္မပါမွန္း သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး သိပါသည္..။ အန္ကယ္ဂၽြန္ တကယ္ေပ်ာ္လွ်င္ရယ္ေသာ အသံကို သူတို႕ေျခာက္လလံုးလံုး ၾကားဖူးခဲ့ၾကျပီးျပီ မဟုတ္ပါလား..။
----------------------------xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-----------------------------
ဆူးထိုင္ဖံုေပၚသို႕ ဒူးေလးတုတ္ျပီးထိုင္လိုက္သည္..။ ေရွ႕က ဆူရွီးပန္းကန္ထဲသို႕ အဓိပၸါယ္မဲ့ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္..။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ခ်မ္းက..
" ဟိတ္.. စားေလ.. ဘာလုပ္ေနတာလဲ.."
" ဟင္... အင္း.. "
ဆူးစိတ္မပါတပါ ျပန္ေျပာသည္..။ '၀င္ခြင့္ျပဳပါရွင္' ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ ဂ်ပန္စကားသံႏွင့္အတူ စကၠဴတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေသာ ဂ်ပန္၀တ္စံုႏွင့္ ေဟာင္ေကာင္သူေလးတစ္ေယာက္ ဆာေတးအိုးေလးကိုင္ျပီး ၀င္လာသည္..။ ခြက္ေသးေသးေလးႏွစ္ခြက္ကို ခ်မ္းေရွ႕တစ္ခြက္ ဆူးေရွ႕တစ္ခြက္ ခ်ေပးျပီး ငွဲ႔ေပးမည္အျပဳ ခ်မ္းက လက္ကာျပျပီး ျပန္လႊတ္လိုက္သည္..။ သူစကားကို ႏွစ္ေယာက္ထဲေျပာခ်င္သည္..။ ဤဆိုင္သို႕ ေရြးလာျခင္းမွာလဲ စကားေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလို႔ရျခင္္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္..။ ေခ်ာင္က်ေသာ ဤဆိုင္ေလးသို႕လာသူအမ်ားစုမွာ ေဟာင္ေကာင္ဖြား ဂ်ပန္မ်ား၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားႏွင့္ တရုတ္အနည္းငယ္တို႔ ျဖစ္သည္..။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ား အဖို႕ သူတို႕ေျပာသည့္ စကားကို ၾကားသြားလဲ ကိစၥမရွိ..။ ေဟာင္ေကာင္ဖြား ဂ်ပန္မ်ား ႏွင့္ တရုတ္အနည္းငယ္တို႔ကလဲ သူတို႕ေျပာေသာအဂၤလိပ္စကားကို ေရေရလည္လည္ နားမလည္ႏိုင္ၾကေပ..။ ေဟာင္ေကာင္မွာ ၁၉၉၇ မတိုင္မွီက အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၏ လက္ေအာက္ခံ ကိုလိုနီတစ္ခုျဖစ္ျပီ ရံုးသံုးစာကို အဂၤလိပ္စာဟု သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း အရပ္သံုးစကားမွာမူ တရုတ္စကားႏွင့္ မေလးစကားတို႕သာ အဓိကျဖစ္သည္..။ ခ်မ္းႏွင့္ဆူးတို႕ အခုအခ်ိန္အထိ စကားမစျဖစ္ေသး..။
"ခ်မ္း.. ငါ့ကိုေျပာမယ္ဆိုတာ ဘာလဲ.."
ဆူးကစိတ္မရွည္သလို ေမးသည္..။ ခ်မ္းကမ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ ကုတ္ျပီ စားပြဲကို ငံုၾကည့္လွ်က္
"ငါတို႕ အာသာကိုတိုက္ခိုက္ ဖို႕ Plan ဆြဲမွရေတာ့မယ္ဆူး"
ဆူးကစိတ္၀င္တစားႏွငိ့
"နင့္မွာ အၾကံရွိလို႔လား ခ်မ္း.."
"ေအး..ဒါေပမဲ့ နင္နဲ႕ တုိင္ပင္ဦးမွာပါ.."
"ေျပာၾကည့္ေလ.."
----------------------------xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-----------------------------
"ငါတို႔ ဘာစလုပ္မလဲစေန.. " ဇြဲကေမးသည္..။
"ငါကေတာ့ အန္ကယ္ဂၽြန္ေပးတဲ့လိ္ပ္စာကို အရင္သြားခ်င္တယ္.. ငါတို႔ရဲ႕ တစ္မွ်င္ထဲေသာ ၾကိဳးစက အဲ့ဒါပဲ.."
ဇြဲက စေန႔ထဲမွ လိပ္စာေရးထားေသာ စာရြက္ေလးကိုလွမ္းယူျပီး..
"Aberdeen ဆိပ္ကမ္း ေလွအိမ္ေပၚက Snake ဆိုပဲ.. လိပ္စာကတိက်လွခ်ည္လား.. အန္ကယ္ဂၽြန္က ေနာက္တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး..ေနာ္"
"ဒီလိုပဲေမးသြားရမွာေပါ့ ေလွအိမ္နံပါတ္တို႔ နာမည္တို႕မပါဘူးလား.."
"EZ.393 တဲ့..ဘာလဲေတာ့မသိဘူး.."
"အဲ့ဒီနဲပါတ္ကိုေတြ႕ရင္္.. ျပီးျပီေပါ့ဇြဲဲရ.."
"ဟ.. ငတုံးရ အဲ့ဒီေလာက္မလြယ္လို႕ေျပာေနတာေပါ့.."
"ဘာလို႔"
စေနကနားမလည္စြာျပန္ေမးသည္..။
"Aberdeen က တံငါသည္ေတြေနတဲ့ေနရာ ေလွေပၚမွာေနၾကတဲ့ အိမ္ေတြခ်ည္းပဲကို ေထာင္နဲ႔ ခ်ီတယ္. ဒါေတာင္ ေရေပၚစားေသာက္ဆိုင္ေတြ မပါေသးဘူး"
"လာပါကြာ.. မရွာလို႔မွမရပဲ.."
စေနတို႔ႏွစ္ေယာက္ေနစရာ စားစရာ မရွာေသးပဲ Aberdeen ဆိပ္ကမ္းသို႕ေျပးၾကသည္..။ တစ္ေလွျပီးတစ္ေလွ ကူးကာရွာၾကသည္..။ ေလွအဆင္း ျမင္းအတက္ဆိုသည့္စကားေတာင္ စိတ္နာခ်င္သလိုရွိလာသည္..။ ေတြ႕မဲ့ေတြ႕ေတာ့ ေနာက္ဆံုး အစြန္ဆံုးေလွ..။ သူ႕ဟိုဘက္ဆက္သြားလွ်င္ ေရထဲပဲရွိေတာ့သည္..။ EZ.393..။ ေလွဦးတြင္ တုန္ခ်ိခ်ိဘိုးၾကီးတစ္ဦး မီးဖိုေလးတစ္ဖိုႏွင့္ ငါးကင္ေနသည္..။ ဇြဲကလွမ္း၍
"Snake နဲ႔ ေတြခ်င္လို႕ပါ အန္းကုန္း(အဘိုး)"
"ဟင္းဟင္းဟင္း.."
အဘိုးၾကီးက မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ျပီး.ရယ္သည္..။ သူမ်က္လုံးေတြက အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ေတာက္ပေနသည္ဟုုထင္ရသည္..။ မီးဖိုေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕..။
"အဘိုးဟုတ္လား.. ဟင္းဟင္းဟင္း"
"ခင္ဗ်ာ..."
စေနတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုးေၾကာင္သြားသည္..။ ဒီအဘိုးၾကီးသူ႕ကို အဘိုးလုိ႕ေခၚတာၾကိဳက္ပံုမရ..။ ဇြဲက စကားကိုျပင္၍
"ကၽြန္ေတာ္ အန္ကယ္လို႕ေခၚတာပါ.. တရုတ္စကားမတတ္လို႔ပါ .. စိတ္မရွိပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ.."
အဘိုးၾကီးကတစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး အထဲ၀င္သြားသည္..။ ဇြဲႏွင့္စေနတို႔ အျပင္မွာပဲ ေယာင္လည္ေယာင္လည္ႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္..။ ခဏအၾကာ တြင္ လူငယ္တစ္ဦး ေလွ၀မ္းထဲမွ တက္လာသည္..။ စေနတို႕ နွင့္ မတိမ္းမယိမ္း ျဖစ္္သည္..။ အလြန္ဆံုးၾကီးလွ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္ေပါ့..။ စုတ္ျပတ္ေနေသာ ေလွအိမ္အတြင္းမွ ထြက္လာေသာ္လည္း သူက Suit အျပည့္အစံု ၀တ္ထားသည္..။ သူကပင္စ၍..
"အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ထင္တယ္.. ငါက အလုပ္ကိစၥဆို ဒီမွာမေျပာဘူး..မင္းတို႔မသိပံုေထာက္ရင္.. ေဟာင္ေကာင္ကမဟုတ္ဘူးထင္တယ္.."
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို Blue Maria သေဘၤာကပၸတိန္ မစၥတာဂၽြန္နီၤလႊတ္လိုက္တာပါ.."
"ဘာ ဂၽြန္ လြတ္လိုက္တာ..ဟုတ္လား... ျပပါဦး အေထာက္အထား.."
စေနေခါင္းၾကီးသြားသည္..။ အန္ကယ္ဂၽြန္ ကဘာမွ မမွာလိုက္ေပ..။ သူအသဲအသန္စဥ္းစားသည္..။ 'ဓါးေျမာင္..ဟုတ္ျပီ..' စေနဓါးေျမာင္ ကို ထုတ္ျပလိုက္သည္..။ Snake က ျမင္ျမင္ခ်င္း..
"ဒါ ဂၽြန္႔ ဓါးေျမာင္ပဲ.. ကဲဲ ေျပာကိစၥ"
"အတိုျခံဳးေျပာရရင္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ အာသာရြန္၀ယ္လီဆိုတဲ့လူကို ျပန္ျပီးပညာေပးခ်င္လို႔ပဲ.."
"ဟိုးဟိုး..ဒီေလာက္ဆိုရျပီး.. ငါလက္ခံတယ္.. တစ္ခ်က္က ဂၽြန္လႊတ္လိုက္တဲ့ သူေတြမို႔.. မဟုတ္ရင္မင္းတို႔ငါနဲ႔ ေစ်းစကားေျပာတာတင္ မိုးလင္းသြားမယ္.. ေနာက္တစ္ခ်က္က အာသာ ဆိုရင္.. အလကားလုပ္ေပးမယ္.. ငါတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ..ငါတို႕ ေအးေအးေဆးေဆး တစ္ေနရာသြားျပီးစကားေျပာတာေပါ့.. ငါလဲဘာမွမစားရေသးဘူး.. ဒီမွာကတစ္ေယာက္ထဲေနတာဆိုေတာ့့ ျဖစ္သလိုပဲေဟ့.."
"ဗ်ာ.."စေန ထ၍
"ခုဏက အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ေတြ႕ပါတယ္.."
ထိုအခါ. Snake က အဘု္ိးၾကီးတစ္ေယာက္အသံမ်ိဳးျဖင့္...
"ငါ့ကို အဘိုးၾကီးလို႔ေခၚတယ္..ဟုတ္လား... ဟင္းဟင္းဟင္း."
"ၾသ.. ခင္ဗ်ားက အဲ့ဒီ အဘိုးၾကီးပဲကို.." ဇြဲက တအံ့တၾသဆိုသည္..။
"ဟုတ္ပ့ါ.. ငါက လိမ္ရမယ္လွွည့္ရမယ္.. ဆို အကုန္လုပ္တယ္..ကဲပါ...လာ.. လိုက္ခဲ့.."
Snake က ဇြဲႏွင့္ စေနကို ဆိုင္တစ္ဆို္င္သို႕ေခၚသြားသည္..။ ဂ်ပန္ဆိိုင္ေလး..။ သီးသန္႕ခန္းေလးေတြကို္ယ္စီႏွင့္ တိတ္ဆိပ္ျငိမ္သက္ေနသည္..။ ေနာက္ကြယ္မွ ဂ်ပန္ရိုးရာ ဗ်တ္ေစာင္းေတးတစ္ပုဒ္ကို တိုးတိုးေလးဖြင့္ထားသည္...။ Snake က သူထိုင္ေနက် အခန္းတစ္ခုဆီသို႕ ဦးတည္သြားလိုက္သည္..။ ထိုအခန္း၏ ကပ္ရက္အခန္းတြင္ေတာ့ ခ်မ္းႏွင့္ဆူးတို႕ႏွစ္ေယာက္ အာသာ့ကိစၥကို အၾကီးအက်ယ္ ေဆြးေႏြးေနၾကသည္..။ ထိုင္ထိုင္ခ်င္း .....